Nikornik obrożny (Apalis thoracica) – gatunek małego ptaka z rodziny chwastówkowatych (Cisticolidae). Występuje w lasach i ogrodach we wschodniej i południowej Afryce.
Długość ciała wynosi 13 cm, masa ciała 12 g. U podgatunku youngi skrzydło ma długość 52 mm, dziób 15 mm, ogon 45 mm, a skok 21 mm. Upierzenie głównie ciemnoszare; tęczówki żółte. Posiada biały śliniak i czarną półobrożę na piersi. Samica mniej kontrastowa, często z węższą półobrożą.
Wyróżnia się ponad dwadzieścia podgatunków A. thoracica:
Żywi się owadami łowionymi na ziemi, liściach lub w locie, a także owocami i nasionami.
Owalne gniazdo mieści się na gałęzi krzewu 1-3 metrów nad ziemią. Budulec stanowią mech, trawy, korzonki i porosty, połączone pajęczynami. Składa 2–4 jaja. Obaj rodzice wysiadują przez 14–18 dni. Pisklęta pozostają w gnieździe 13–18 dni, potem nadal są karmione przez rodziców.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje nikornika obrożnego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1994 roku. Całkowita liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity na większości zasięgu występowania. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny.
IUCN traktuje nikornika żółtogardłego, ciemnogardłego i śliniaczkowego jako osobne gatunki i klasyfikuje je następująco:
