Albatros czarnobrewy (Thalassarche melanophris) – gatunek dużego ptaka z rodziny albatrosów (Diomedeidae), przebywającego w południowych częściach Oceanu Spokojnego, Atlantyckiego i Indyjskiego oraz w północnej części Oceanu Południowego. Gniazduje na Falklandach, wyspach u południowych wybrzeży Chile oraz na odległych wyspach oceanicznych np. Auckland, Tristan da Cunha czy Georgia Południowa; na wielu z nich nie ma praktycznie żadnych wrogów.
Dz
DzienneMi
MięsożerneRy
RybożernePa
PadlinożercyPadlinożercy, nekrofagi, trupojady – organizmy cudzożywne wyspecjalizowane w odżywianiu się padliną. Do padlinożerców zaliczają się np. gr...
Pó
PółwodnePr
PrzedspołecznePt
Ptaki pelagiczneZw
Zwierzęta szybująceLot ślizgowy – rodzaj lotu, w którym poruszający się obiekt nie jest w jego trakcie napędzany.Pojęcie stosowane jest do: samolotów oraz inny...
No
NomadyczneTe
TerytorialneTerytorium – obszar zajmowany wyłącznie przez jedno zwierzę lub grupę zwierząt. Własne terytorium zwiększa szanse przeżycia osobnika, gdyż z...
St
StadneJa
JajorodneJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
La
Latające ptakiPt
Ptaki morskieZw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
Ge
Generalnie samotnikiKo
KolonijneKolonia – forma współżycia organizmów, np. kolonia lęgowa lub forma życiowa organizmów (morfologia, fizjologia) polegająca na tworzeniu prze...
Mi
MigrująceB
zacznij od...Zw
Zwierzęta długowieczneWygląd zewnętrzny: Nieznaczny dymorfizm płciowy. Dziób długi, żółty, haczykowato wygięty z różowym koniuszkiem. Małymi nozdrzami wydziela nadmiar soli i soki żołądkowe. Gatunek ten zawdzięcza swoją nazwę ciemnej prędze piór wokół oczu, wyraźniejszej u dorosłych ptaków. Obie płcie mają brązowawe pióra na wierzchniej stronie skrzydeł, ciemne lotki, szary ogon i ciemny skraj spodniej strony skrzydeł. Reszta jest biała.
Rozmiary: Długość ciała – 80–95 cm. Rozpiętość skrzydeł – 2–2,35 m.
Masa ciała: 3–5 kg.
Mimo swoich rozmiarów albatros czarnobrewy ma dość słabo rozwinięte mięśnie pomagające w locie. Podczas latania skazany jest na wiatr, dlatego spotyka się go zazwyczaj w regionach pomiędzy 30 a 60° szerokości południowej, gdzie wieją dość silne wiatry, konieczne do szybowania nad morzem. Najchętniej lata w regionach subarktycznych, na południe od 40 równoleżnika. Chłodne wody są też bogatsze w ryby. Albatrosy z mórz południowych niechętnie pokonują równikowe pasmo bezwietrzne, ale albatros czarnobrewy jest wyjątkiem.
Oceany półkuli południowej. Gniazduje na Falklandach, wyspach u południowych wybrzeży Chile (m.in. Diego Ramírez, Diego de Almagro, niektóre wysepki Archipelagu Ziemi Ognistej) oraz na odległych wyspach oceanów: Spokojnego, Atlantyckiego oraz Indyjskiego. Najliczniejsze kolonie podgatunku nominatywnego znajdują się na Falklandach, gniazduje tam około 72% jego populacji. Podgatunek T. m. impavida gniazduje na północnym i zachodnim wybrzeżu Wyspy Campbella oraz na sąsiedniej wysepce Jeanette Marie.
Najczęściej szybuje z rozciągniętymi skrzydłami na wysokości 15–20 m nad morzem. Na tej wysokości może najskuteczniej wykorzystywać prądy powietrzne i obserwować ewentualną zdobycz. Albatros czarnobrewy żywi się głównie ośmiornicami, kalmarami, skorupiakami i wieloma gatunkami ryb. Czasem chwyta też mniejsze ptaki. Poza tym ten gatunek albatrosa uwielbia odpady i nierzadko widuje się stada tych albatrosów podążające za statkami w oczekiwaniu na resztki wyrzucone za burtę. Albatros pije wodę morską i potężnymi gruczołami nosowymi wydziela z ciała nadmiar silnie stężonego roztworu soli.
Gniazduje w niewielkich koloniach, na wyspach odległych od lądu. Pary tworzą się na całe życie, ale spotykają się tylko raz na rok w okresie lęgowym. Samiec pierwszy dociera na gniazdowisko. Kiedy powróci samica, ptaki rozpoczynają taniec godowy, któremu towarzyszy głośne nawoływanie. Ptaki krążą wokół siebie z szeroko rozpostartymi skrzydłami i kłapią głośno dziobami. Para albatrosów czarnobrewych wybiera na gniazdo wyżej położone miejsca. Buduje gniazdo z błota lub gliny. Samica składa potem jedno jajo. Najpierw zaczyna je wysiadywać samiec, a samica odlatuje na żer na morze. Po wykluciu się pisklęcia oboje rodzice karmią je częściowo strawionym pokarmem. Para dzieli pracę w ten sposób, że kiedy jedno z rodziców pilnuje potomka, drugie posila się i przynosi pokarm młodemu.
Dojrzałość płciowa: W 4–7 roku.
Pora lęgowa: Raz na dwa lata.
Jaja: Samica znosi zawsze tylko jedno, duże jajo z rudo-brązowymi cętkami.
Okres wysiadywania: Ok. 2 miesięcy.
Wychowywanie piskląt: Ponad 9 miesięcy.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje oba podgatunki za osobne gatunki i klasyfikuje albatrosa ciemnogłowego jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern), a albatrosa żółtookiego jako gatunek narażony (VU – Vulnerable). Liczebność populacji albatrosa ciemnogłowego szacuje się na około 700 tysięcy par lęgowych, a albatrosa żółtookiego na około 21,6 tysiąca par lęgowych. Główne zagrożenia dla gatunku to zaplątywanie się w sieci rybackie, zmiany klimatu oraz obecność na niektórych wyspach introdukowanych i zawleczonych ssaków takich jak norka amerykańska czy zdziczałe koty.