Dziwogon czarny, dziwogon długosterny (Dicrurus macrocercus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dziwogonów (Dicruridae). Występuje w południowej, południowo-wschodniej i wschodniej Azji. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Długość ciała u przedstawicieli podgatunku nominatywnego wynosi 30–31 cm, u D. m. thai 27–28,5 cm, u D. m. harterti przeciętnie 27,9 cm u samców i 26,9 cm u samic, zaś u przedstawicieli D. m. minor około 26 cm. Średnia masa ciała u 26 przebadanych osobników z Tajwanu wynosi 57,2 g, średnia długość dzioba 21,9 mm (n=28), zaś średnia długość skoku 22,7 mm (n=28). Upierzenie czarne z niebieską lub zieloną opalizacją. U dorosłych zwykle u nasady dzioba dostrzec można białą plamkę. Tęczówka ciemnobrązowa. Ogon jest głęboko wcięty, zewnętrzne sterówki wygięte są na zewnątrz. Dziób czarny, nogi szare.
IOC wyróżnia następujące podgatunki:
Dziwogony czarne zamieszkują otwarte tereny i obszary rolnicze z porozrzucanymi drzewami. Odnotowywane były od poziomu morza do 1900 m n.p.m. Żywią się bezkręgowcami, takimi jak mrówki, termity, prostoskrzydłe, chrząszcze, pszczoły i motyle, zjadają również nektar. Są to ptaki agresywne. Zwykle przebywają pojedynczo, w parach lub grupach liczących do 3 osobników.
Okres lęgowy w Pakistanie trwa od marca do czerwca, w Indiach od marca do sierpnia. Gniazdo o kształcie kubeczka zwykle umieszczone jest na drzewie. Zniesienie liczy 2–4 jaja. Inkubacja trwa 14–15 dni, wysiadują obydwa ptaki z pary. Przez pierwsze pięć dni życia młode są pod nieustanną opieką, później potrafią już same utrzymać ciepłotę ciała. Otwierają oczy 8. dnia życia. Przez kolejny miesiąc są karmione przez rodziców. Później mogą jeszcze żebrać o jedzenie, ale są ignorowane lub przeganiane przez dorosłe ptaki.
