Wybrzeże Kości Słoniowej
1347 gatunek
Wybrzeże Kości Słoniowej, oficjalnie Republika Wybrzeża Kości Słoniowej – państwo w Afryce Zachodniej położone na północnym wybrzeżu Zatoki Gwinejskiej, nad Oceanem Atlantyckim.
Geografia
Wybrzeże Kości Słoniowej położone jest na kontynencie afrykańskim, na północnym wybrzeżu Zatoki Gwinejskiej. Graniczy od północy z Mali i Burkiną Faso, na wschodzie z Ghaną, na południowym zachodzie z Liberią, a na północnym zachodzie Gwineą. Państwo to zajmuje powierzchnię 322 463 km², co daje mu 70. miejsce na świecie. Powierzchnia wodna kraju wynosi 4460 km², co stanowi 1,4% całkowitej powierzchni. Długość linii brzegowej wynosi 520 km.
Łączna długość granic Wybrzeża Kości Słoniowej wynosi 3458 km, z czego z Burkiną Faso 545 km, Ghaną 720 km, Gwineą 816 km, Liberią 778 km i Mali 599 km.
Klimat
W Wybrzeżu Kości Słoniowej można wyróżnić trzy pasy klimatyczne ułożone równolegle do wybrzeża. Od północnego wschodu harmattan przynosi w zimie gorące, suche i zapylone powietrze znad Sahary, które wysusza ziemię. Z kolei monsun wiejący znad Zatoki Gwinejskiej przynosi ciepłe i wilgotne powietrze. To determinuje klimat południowej części Wybrzeża Kości Słoniowej przez cały rok, a na północy przynosi letnie deszcze.
Na wybrzeżu występuje klimat równikowy wybitnie wilgotny, charakteryzujący się niskimi wahaniami temperatur (między 25°C a 30°C), wysokim poziomem wilgotności (80-90%) oraz obfitymi opadami (od 1766 mm w Abidżanie do 2129 mm w Tabou). W regionie tym występują dwie pory deszczowe i pory suche. Duża pora sucha trwa od grudnia do kwietnia, charakteryzuje się wysoką temperaturą i sporadycznymi opadami deszczu. Mała pora sucha przypada na sierpień i wrzesień. Duża pora deszczowa trwa od maja do lipca, podczas gdy mała pora deszczowa przypada na październik i listopad.
Klimat sawann wilgotny występuje w północnej części lasu deszczowego i południowej części sawann. Temperatury wykazują większe wahania, od 14°C do 33°C niż na wybrzeżu, wilgotność zwykle wynosi od 60% do 70%. Średnie roczne opady wynoszą około 1200 mm w największym mieście regionu, Bouaké. Tutaj także można wyróżnić cztery pory roku: dwie suche od listopada do marca i od lipca do sierpnia oraz dwie deszczowe od czerwca do października i od marca do maja.
Suchy klimat sawann panuje głównie w regionie Savanes. Dzienne wahania temperatur wynoszą nawet 20°C, a wilgotność jest niższa niż na południu kraju, między 40 a 50%. Od grudnia do końca lutego wieje tu chłodny i suchy wiatr harmattan. W strefie tej można wyróżnić dwie pory roku: suchą od listopada do czerwca oraz deszczową od lipca do października. Średnia suma rocznych opadów to ok. 1200 mm.
Fauna i flora
Wybrzeże Kości Słoniowej jest bogate w różnorodne formy życia roślinnego i zwierzęcego. Dominującą formą roślinności jest sawanna. Środkową część kraju porasta wysokotrawiasta sawanna gwinejska, a miejscami występują widne lasy tropikalne, które sezonowo zrzucają liście. Na północnych terenach kraju, gdzie pora sucha trwa niemal pół roku, występuje sawanna sudańska. Zagęszczenie drzew jest tam niewielkie, a trawy są niskie i wysychają w porze suchej. Charakterystycznymi gatunkami drzew w tej formacji roślinnej są baobaby, akacje i drzewa masłowe. Na południu występują częściowo zdegradowane lasy równikowe oraz namorzyny.
Populacja słoni została znacznie zredukowana przez polowania i kłusownictwo, dziś można ją znaleźć tylko w rezerwatach. Ponadto w kraju występują hipopotamy, dzikacze leśne, dujkery, wiele przedstawicieli naczelnych, gryzoni, łuskowców, kotowatych takich jak lamparty oraz mangustowatych; można tu znaleźć także hieny i szakale. Żyją tu również setki gatunków ptaków (czaple, bociany takie jak bocian białoszyi i marabut afrykański, kaczki, gęsi oraz ptaki drapieżne). Na sawannach nad rzekami występuje krokodyl wąskopyski, w rzekach w lasach deszczowych krokodyl krótkopyski. Można tu znaleźć wiele gatunków węży m.in. kobrę naja, mambę, żmiję sykliwą, żmiję gabońską, żmiję rogatonosą, pytona skalnego i pytona królewskiego, a także termity, które zdobią krajobraz licznymi kopcami oraz żuki. W rzekach żyją liczne gatunki ryb, takie jak pielęgnice lub liścień afrykański, podczas gdy w wodach przybrzeżnych można znaleźć krewetki, tawrosze piaskowe i inne rekiny, iglicznie, płaszczki, batrachowate, flądrokształtne oraz karetty. Wiele gatunków, takich jak szympansy, jest już bardzo rzadkich lub zagrożonych wyginięciem.
6% powierzchni kraju zajmują obszary chronione. Największym z nich jest Park Narodowy Komoé. Dzięki rzecze Komoé, która przepływa przez park, występują tu takie formacje roślinne, jak sawanny krzewiaste oraz gęste lasy wilgotne, które występują głównie na południu kraju. W Parku Narodowym Taï można znaleźć drzewa rosnące na ponad 45 metrów oraz wiele zagrożonych gatunków ssaków, jak hipopotamy karłowate i jedenaście gatunków małp. Oba parki znajdują się liście światowego dziedzictwa przyrody UNESCO. Oprócz nich na terenie kraju znajduje się sześć innych parków narodowych.
Wybrzeże Kości Słoniowej, oficjalnie Republika Wybrzeża Kości Słoniowej – państwo w Afryce Zachodniej położone na północnym wybrzeżu Zatoki Gwinejskiej, nad Oceanem Atlantyckim.
Geografia
Wybrzeże Kości Słoniowej położone jest na kontynencie afrykańskim, na północnym wybrzeżu Zatoki Gwinejskiej. Graniczy od północy z Mali i Burkiną Faso, na wschodzie z Ghaną, na południowym zachodzie z Liberią, a na północnym zachodzie Gwineą. Państwo to zajmuje powierzchnię 322 463 km², co daje mu 70. miejsce na świecie. Powierzchnia wodna kraju wynosi 4460 km², co stanowi 1,4% całkowitej powierzchni. Długość linii brzegowej wynosi 520 km.
Łączna długość granic Wybrzeża Kości Słoniowej wynosi 3458 km, z czego z Burkiną Faso 545 km, Ghaną 720 km, Gwineą 816 km, Liberią 778 km i Mali 599 km.
Klimat
W Wybrzeżu Kości Słoniowej można wyróżnić trzy pasy klimatyczne ułożone równolegle do wybrzeża. Od północnego wschodu harmattan przynosi w zimie gorące, suche i zapylone powietrze znad Sahary, które wysusza ziemię. Z kolei monsun wiejący znad Zatoki Gwinejskiej przynosi ciepłe i wilgotne powietrze. To determinuje klimat południowej części Wybrzeża Kości Słoniowej przez cały rok, a na północy przynosi letnie deszcze.
Na wybrzeżu występuje klimat równikowy wybitnie wilgotny, charakteryzujący się niskimi wahaniami temperatur (między 25°C a 30°C), wysokim poziomem wilgotności (80-90%) oraz obfitymi opadami (od 1766 mm w Abidżanie do 2129 mm w Tabou). W regionie tym występują dwie pory deszczowe i pory suche. Duża pora sucha trwa od grudnia do kwietnia, charakteryzuje się wysoką temperaturą i sporadycznymi opadami deszczu. Mała pora sucha przypada na sierpień i wrzesień. Duża pora deszczowa trwa od maja do lipca, podczas gdy mała pora deszczowa przypada na październik i listopad.
Klimat sawann wilgotny występuje w północnej części lasu deszczowego i południowej części sawann. Temperatury wykazują większe wahania, od 14°C do 33°C niż na wybrzeżu, wilgotność zwykle wynosi od 60% do 70%. Średnie roczne opady wynoszą około 1200 mm w największym mieście regionu, Bouaké. Tutaj także można wyróżnić cztery pory roku: dwie suche od listopada do marca i od lipca do sierpnia oraz dwie deszczowe od czerwca do października i od marca do maja.
Suchy klimat sawann panuje głównie w regionie Savanes. Dzienne wahania temperatur wynoszą nawet 20°C, a wilgotność jest niższa niż na południu kraju, między 40 a 50%. Od grudnia do końca lutego wieje tu chłodny i suchy wiatr harmattan. W strefie tej można wyróżnić dwie pory roku: suchą od listopada do czerwca oraz deszczową od lipca do października. Średnia suma rocznych opadów to ok. 1200 mm.
Fauna i flora
Wybrzeże Kości Słoniowej jest bogate w różnorodne formy życia roślinnego i zwierzęcego. Dominującą formą roślinności jest sawanna. Środkową część kraju porasta wysokotrawiasta sawanna gwinejska, a miejscami występują widne lasy tropikalne, które sezonowo zrzucają liście. Na północnych terenach kraju, gdzie pora sucha trwa niemal pół roku, występuje sawanna sudańska. Zagęszczenie drzew jest tam niewielkie, a trawy są niskie i wysychają w porze suchej. Charakterystycznymi gatunkami drzew w tej formacji roślinnej są baobaby, akacje i drzewa masłowe. Na południu występują częściowo zdegradowane lasy równikowe oraz namorzyny.
Populacja słoni została znacznie zredukowana przez polowania i kłusownictwo, dziś można ją znaleźć tylko w rezerwatach. Ponadto w kraju występują hipopotamy, dzikacze leśne, dujkery, wiele przedstawicieli naczelnych, gryzoni, łuskowców, kotowatych takich jak lamparty oraz mangustowatych; można tu znaleźć także hieny i szakale. Żyją tu również setki gatunków ptaków (czaple, bociany takie jak bocian białoszyi i marabut afrykański, kaczki, gęsi oraz ptaki drapieżne). Na sawannach nad rzekami występuje krokodyl wąskopyski, w rzekach w lasach deszczowych krokodyl krótkopyski. Można tu znaleźć wiele gatunków węży m.in. kobrę naja, mambę, żmiję sykliwą, żmiję gabońską, żmiję rogatonosą, pytona skalnego i pytona królewskiego, a także termity, które zdobią krajobraz licznymi kopcami oraz żuki. W rzekach żyją liczne gatunki ryb, takie jak pielęgnice lub liścień afrykański, podczas gdy w wodach przybrzeżnych można znaleźć krewetki, tawrosze piaskowe i inne rekiny, iglicznie, płaszczki, batrachowate, flądrokształtne oraz karetty. Wiele gatunków, takich jak szympansy, jest już bardzo rzadkich lub zagrożonych wyginięciem.
6% powierzchni kraju zajmują obszary chronione. Największym z nich jest Park Narodowy Komoé. Dzięki rzecze Komoé, która przepływa przez park, występują tu takie formacje roślinne, jak sawanny krzewiaste oraz gęste lasy wilgotne, które występują głównie na południu kraju. W Parku Narodowym Taï można znaleźć drzewa rosnące na ponad 45 metrów oraz wiele zagrożonych gatunków ssaków, jak hipopotamy karłowate i jedenaście gatunków małp. Oba parki znajdują się liście światowego dziedzictwa przyrody UNESCO. Oprócz nich na terenie kraju znajduje się sześć innych parków narodowych.
