Waszyngton
43 gatunek
Waszyngton, D.
Klimat
Waszyngton znajduje się w strefie klimatu wilgotnego subtropikalnego (w klasyfikacji klimatów Köppena: Cfa). Tak jak pozostałe regiony amerykańskiego środkowego wybrzeża nieco odsunięte od oceanu, posiada wyraźne cztery pory roku. Dystrykt położony jest w strefach mrozoodporności roślin 8a (rejon śródmieścia) oraz 7b (pozostałe obszary), co świadczy o umiarkowanym klimacie. Wiosna i jesień są łagodne, mało wilgotne, zimą natomiast utrzymują się niskie temperatury, roczny opad śniegu wynosi 420 mm. Średnie najniższe temperatury zimą oscylują wokół –1 °C od połowy grudnia do połowy lutego. Większe zamiecie dotykają region średnio w odstępie czterech do sześciu lat. Najbardziej gwałtowne burze zwane są nor'easter, cechują je silny wiatr i deszcz oraz sporadycznie towarzyszące im śnieżyce. Tego typu zjawiska atmosferyczne notorycznie nawiedzają duże obszary amerykańskiego wschodniego wybrzeża.
Lata są zwykle gorące i wilgotne, z dziennymi średnimi temperaturami lipca i sierpnia w okolicy 30 °C. Połączenie ciepła z wilgotnością skutkuje częstym występowaniem gwałtownych burz, niektóre z nich sprowadzają także tornada. Szalejące późnym latem i wczesną jesienią tropikalne huragany (lub pozostałości po nich) rzadko docierają w te rejony. Nawet jeśli do tego dojdzie, są one bardzo osłabione w związku z odległością, jaką muszą pokonać z uwagi na śródlądowe położenie Waszyngtonu. Wylewy Potomak, wywoływane pływami oceanu oraz gwałtownymi morskimi falami, powodowały w przeszłości znaczące zniszczenia w rejonie Georgetown.
Najwyższą zarejestrowaną w regionie temperaturę 41 °C odnotowywano 6 sierpnia 1918 oraz 20 lipca 1930, najniższą zaś, −26,1 °C, 11 lutego 1899, podczas wielkiej zamieci z 1899. Przez około 36,7 dnia w roku średnia temperatura utrzymuje się powyżej 32 °C, a przez 64,4 nocy spada poniżej zera.
Waszyngton, D.
Klimat
Waszyngton znajduje się w strefie klimatu wilgotnego subtropikalnego (w klasyfikacji klimatów Köppena: Cfa). Tak jak pozostałe regiony amerykańskiego środkowego wybrzeża nieco odsunięte od oceanu, posiada wyraźne cztery pory roku. Dystrykt położony jest w strefach mrozoodporności roślin 8a (rejon śródmieścia) oraz 7b (pozostałe obszary), co świadczy o umiarkowanym klimacie. Wiosna i jesień są łagodne, mało wilgotne, zimą natomiast utrzymują się niskie temperatury, roczny opad śniegu wynosi 420 mm. Średnie najniższe temperatury zimą oscylują wokół –1 °C od połowy grudnia do połowy lutego. Większe zamiecie dotykają region średnio w odstępie czterech do sześciu lat. Najbardziej gwałtowne burze zwane są nor'easter, cechują je silny wiatr i deszcz oraz sporadycznie towarzyszące im śnieżyce. Tego typu zjawiska atmosferyczne notorycznie nawiedzają duże obszary amerykańskiego wschodniego wybrzeża.
Lata są zwykle gorące i wilgotne, z dziennymi średnimi temperaturami lipca i sierpnia w okolicy 30 °C. Połączenie ciepła z wilgotnością skutkuje częstym występowaniem gwałtownych burz, niektóre z nich sprowadzają także tornada. Szalejące późnym latem i wczesną jesienią tropikalne huragany (lub pozostałości po nich) rzadko docierają w te rejony. Nawet jeśli do tego dojdzie, są one bardzo osłabione w związku z odległością, jaką muszą pokonać z uwagi na śródlądowe położenie Waszyngtonu. Wylewy Potomak, wywoływane pływami oceanu oraz gwałtownymi morskimi falami, powodowały w przeszłości znaczące zniszczenia w rejonie Georgetown.
Najwyższą zarejestrowaną w regionie temperaturę 41 °C odnotowywano 6 sierpnia 1918 oraz 20 lipca 1930, najniższą zaś, −26,1 °C, 11 lutego 1899, podczas wielkiej zamieci z 1899. Przez około 36,7 dnia w roku średnia temperatura utrzymuje się powyżej 32 °C, a przez 64,4 nocy spada poniżej zera.
