Sójka kanadyjska (Perisoreus canadensis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae), występującego w tajdze Ameryki Północnej. Nie jest zagrożony.
Długość ciała 25–29 cm; masa ciała 58–84 g. Rozpiętość skrzydeł około 45 cm.
Dość krępy ptak o krótkim i grubym dziobie, okrągłej głowie, długim ogonie i zaokrąglonych skrzydłach. Grzbiet ciała ciemnoszary, spód jasnoszary, tył głowy czarny. Białe czoło, twarz, gardło po pierś. Osobniki młodociane są szarawoczarne, zwykle z bledszym obszarem u nasady dzioba.
Sójka kanadyjska występuje w zależności od podgatunku:
Sójka kanadyjska występuje w tajdze, głównie w drzewostanach iglastych (a zwłaszcza świerkowych), ale też mieszanych, a także w górach zachodniej części Kanady i USA. Nie migruje.
Wyprowadza jeden lęg w roku. Jaja składa w późnym lutym i marcu. W zniesieniu 2–5 jaj. Okres inkubacji wynosi 16–19 dni. Pisklęta są w pełni opierzone po 22–24 dniach (inne źródła podają 17–23, a nawet 15 dni). Po 55–66 dniach od wyklucia stają się niezależne od rodziców, a dojrzałość płciową osiągają w wieku 1–2 lat.
Żywi się głównie owadami, owocami i padliną, zjada też grzyby, pisklęta, drobne ssaki, płazy, a niekiedy poluje na małe ptaszki. Przez cały rok gromadzi zapasy, przyklejając je specjalną śliną pod kawałkami kory, porostami, wśród igieł drzew czy w rozwidleniu gałęzi; dobrze zapamiętuje miejsca, w których je ukryła.
IUCN uznaje sójkę kanadyjską za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Organizacja Partners in Flight w 2016 roku szacowała liczebność populacji na około 26 milionów dorosłych osobników. Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy.