Dziwogon rajski

Dziwogony rajskie prawdopodobnie dobierają się w pary na całe życie. Zdają się utrzymywać terytoria przez cały rok; przynajmniej w Kerali terytoria zajmują blisko 250 ha. Dziwogony rajskie szczególnie agresywnie bronią swojego terytorium ich w okresie lęgowym. Nękają lub atakują zarówno drapieżniki, jak i inne ptaki – na przykład dzioborożce wielkie (Buceros bicornis) i gębale uszate (Batrachostomus auritus) – oraz ludzi.

W budowie gniazda uczestniczą obydwa ptaki z pary. Jest ono stosunkowo niewielkie. Budulec stanowią cienkie gałązki, drobne korzenie, łodygi traw i inne włókna roślinne – na przykład fragmenty liści, mchów i porostów. To wszystko splatają pajęczyny. Nierzadko materiały tworzące gniazdo są splecione tak luźno, że można zobaczyć jego zawartość, a niekiedy cała struktura przypomina siatkę (jak to opisano w przypadku podgatunku D. p. grandis). Gniazdo umieszczone jest od około 1,5 m do ponad 20 m nad podłożem, na poziomej gałęzi i daleko od pnia drzewa. Do drzew, na których dziwogony rajskie zakładają gniazda należą między innymi należące do mimozowych Xylia xylocarpa, prócz tego mango indyjskie (Mangifera indica) rosnące w ogrodach lub na obrzeżach wiosek, kauczukowce brazylijskie (Hevea brasiliensis; obserwacje pochodzą z Malezji). Czasem gniazda znajdują się u nasady liści winodani (Borassus), rodzaju palm.

Przeważnie zniesienia dziwogonów rajskich składają się z 3 jaj, niekiedy 4, lecz w południowej Mjanmie przedstawiciele podgatunku nominatywnego składają 2 lub 3 jaja. Skorupa ma barwę tła od białej (rzadko) przez jasną łososiową lub kremową po różowawą, podobną nieco do barwy gliny (ta stosunkowo często pojawia się u przedstawicieli północnych podgatunków). Pokrywają ją duże plamy koloru od ciemnoczerwonego po czerwonobrązowe i fioletowe, gęściej pokrywające szerszy koniec jaja. Na jajach przedstawicieli wszystkich podgatunków obecne są też mniej wyraźne jasnoszare lub różowawoszare plamki. Przeciętne wymiary jaj dla różnych podgatunków (nie podano liczby zmierzonych jaj) to: podgatunek nominatywny – 27,8 × 20,2 mm, D. p. rangoonensis – 27,6 × 20,3 mm, D. p. grandis – 30,4 × 21,6 mm, D. p. ceylonicus – 26,6 × 20,7 mm.

Jeszcze co najmniej do 2010 czas wysiadywania jaj pozostawał nieznany. Wiadomo, że w wysiadywaniu uczestniczą obydwa ptaki z pary, młodymi opiekują się oboje rodzice.