Modrowronka zielona, urakka zielona (Cyanocorax yncas) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae), występujący w obydwu Amerykach. Systematyka gatunku jest sporna, niektórzy autorzy wydzielają podgatunki z Ameryki Północnej do osobnego gatunku o nazwie modrowronka żółtobrzucha (Cyanocorax luxuosus). Nie jest zagrożony.
Niebiesko-czarne upierzenie głowy z białawym czołem, występującym w zależności od podgatunku. Także barwa niebieska mniej lub bardziej intensywna u różnych podgatunków. Dziób czarny, u niektórych odmian z kępą szczeciniastych, sterczących piór u nasady. Gardło i pierś czarne, tył szyi niebieski. Grzbiet i pokrywy skrzydeł oraz część sterówek zielone. Brzuch i spód ogona żółte lub żółto-białe aż po bladozielone u północnych podgatunków. Lotki i środkowe sterówki czarne.
W Ameryce Północnej zasięgiem obejmuje obszary od południowych krańców Stanów Zjednoczonych (południowy Teksas) poprzez Meksyk i Gwatemalę po Honduras. W Ameryce Południowej występuje wzdłuż górskich pasm Andów od Wenezueli i Kolumbii przez Ekwador i Peru po centralną Boliwię.
Preferuje suche biotopy. Ulubione siedliska to krzaczaste zarośla i zarośnięte brzegi strumieni. Często odwiedza farmy czy ogrody podmiejskie.
Owady i inne bezkręgowce, nasiona zbóż, owoce i orzechy. Dietę uzupełniają drobne kręgowce i owoce. Gdy nadarzy się okazja, je mięso (padlinę), a także odpadki pozostawione przez człowieka. Obserwowano używanie patyków jako narzędzi do wydobywania owadów spod kory drzew.
Gniazdo zakładane na drzewie lub wśród ciernistych krzewów. Samica składa 3 do 5 szaro-białych, owalnych jaj, które sama wysiaduje przez około 17 dni. W tym czasie jest karmiona przez samca. Także przez pierwsze 5 dni po wykluciu się piskląt samiec sam przynosi pożywienie. Później młodymi opiekują się obydwoje rodzice, a po wylocie z gniazda młode są dokarmiane przez kolejne trzy tygodnie przez samicę. U podgatunków kolumbijskich pisklętami opiekują się wspólnie członkowie stada zarówno w gnieździe jak i przez 20 dni po jego opuszczeniu.
IUCN uznaje modrowronkę zieloną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność populacji lęgowej na około 880 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji oceniany jest jako wzrostowy.
