Kurawonga zmienna (Strepera versicolor) – gatunek średniego lub dużego ptaka z podrodziny srokaczy (Cracticinae) w rodzinie ostrolotów (Artamidae). Zasiedla południową Australię i Tasmanię.
Mierzy 45–53 cm, rozpiętość skrzydeł wynosi 72–85 cm, masa ciała około 168 g. Wygląd różni się w zależności od podgatunku: białym kolorem i ciemniejszymi lub jaśniejszymi barwami. Długi, szary dziób podobny jak u kruka. Ogólnie głowa jest cała szara, z żółtymi oczami. Spód ciała szary, na skrzydłach obecna lub nie, biała plamka na lotkach. Pokrywy podogonowe oraz początek sterówek białe, ogon szary.
Jest dość podobna do pozostałych przedstawicieli rodzaju Strepera. Wszystkie kurawongi są w większości czarne i mają żółte oczy. Kurawonga tasmańska (S. fuliginosa) jest nieco mniejsza, z dwoma białymi plamkami na końcu ogona, po bokach. Jest też cała czarna. Kurawonga czarna (S. graculina) zasiedla wschodnią Australię, ma białą plamę na lotkach i białe sterówki do połowy.
Zależnie od podgatunku, zasiedla różne rejony południowej Australii (patrz mapka). Na Tasmanii jedynie podgatunek arguta, na Wyspie Kangura podgatunek halmaturina. Pozostałe występują w głębi lądu. Biotopami kurawongi zmiennej są lasy, zarośla oraz grunty rolne, pastwiska i miasta.
Kurawonga zmienna jest mięsożerna. Zjada ptaki, gryzonie, żaby, nie gardzi też ptasimi jajami, owadami, nasionami oraz padliną. Pożywia się na drzewach i na ziemi, często wydłubuje dziobem owady z martwych drzew. Wydaje wysokie i donośne dźwięki. Może migrować względem wysokości (tzw. wędrówki pionowe).
Okres lęgowy kurawong zmiennych trwa od sierpnia do grudnia. Buduje duże i kuliste, płytkie gniazdo z patyczków wyściełane trawą. Umiejscawia je 5–10 metrów nad ziemią, na czubku drzewa. Składa 2 lub 3 jaja. Wysiadywane są przez 3 tygodnie, wyłącznie przez samicę.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje kurawongę zmienną za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity w optymalnych dla niego środowiskach oraz rzadki na obszarach suchych. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny ze względu na brak istotnych zagrożeń.
