Podgorzałka australijska (Aythya australis) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Występuje w Australii, Nowej Zelandii, Vanuatu i Nowej Kaledonii.
T.C. Eyton w pierwszym opisie podgorzałki australijskiej podał następujące wymiary: długość ciała ok. 53 cm (21 cali), długość dzioba ok. 4,8 cm (1 7/8 cala), skoku 3,8 cm (1,5 cala), a najdłuższego palca 6,6 cm (2 5/8 cala). Długość skrzydła okazów tych ptaków należących do Peabody Museum of Natural History (Uniwersytet Yale), zebranych w 1961 na Nowej Gwinei wynosi u samców 209–220 mm, a u samic 209 i 212 mm. Długość ogona to u tych samych okazów 55–60,6 mm, dzioba 45–49 mm. Rozpiętość skrzydeł waha się między 65 a 70 cm, długość ciała między 45 a 60 cm. Masa ciała wynosi 530–1060 g.
To średniej wielkości ptak. W upierzeniu przeważa barwa czekoladowobrązowa, głowa i szyja kasztanowe. Posiada charakterystyczne białe pokrywy podogonowe i jasne, niebieskozielone zakończenie dzioba. Dymorfizm płciowy nie jest bardzo widoczny, jednak samce posiadają białe tęczówki, a samice brązowe. Mają one także nieco jaśniejsze upierzenie, zwłaszcza gardło; dziób mniejszy niż samców. Przez lotki pierwszorzędowe i drugorzędowe biegnie biały pas. Spód ciała zazwyczaj brudnobiały, może być także brązowawy w ciemne plamki. Osobniki młodociane są podobne do samic, jednak jaśniejsze, bardziej żółtawobrązowe, z brązowymi plamkami na spodzie ciała.
Zasięg występowania szacowany jest na 10,1 mln km² i obejmuje Australię (w tym Tasmanię), Nową Zelandię, Nową Kaledonię i Vanuatu. Spośród wysp Vanuatu występuje na wyspie Gaua (Wyspy Banksa), Espiritu Santo, Malo i Aoba. Jedyny australijski gatunek z rodzaju Aythya.
Podgorzałka australijska preferuje jeziora, bagna i rzeki o głębokim, ale spokojnym nurcie, często także podmokłe łąki i płytkie stawy. Rzadko wychodzi na ląd.
Aythya australis jest gatunkiem ostrożnym, niedającym się człowiekowi zbliżyć blisko. Zaalarmowana przez inne osobniki lub żerując może zanurkować, by zebrać pożywienie z dna zbiornika. W locie przypomina podgorzałkę, tworząc grupy 6–8 osobników lub tylko pary. Nie żeruje z innymi gatunkami.
Roślinność, jak miłki (Eragrostis), pałki (Typha), ponikła (Eleocharis), Muehlenbeckia florulenta oraz trzcina pospolita.
Okres lęgowy przypada od sierpnia do grudnia. Gniazdo mieści się w trzcinach w pobliżu wody lub ponad nią, budulec stanowią rośliny z rodziny ciborowatych, trzcin i inna roślinność. Lęg liczy 6 do 18 jaj, o grubości skorupki 0,39 mm, masie 60 g i wymiarach 54×42 mm, barwy kremowobiałej. Samica wysiaduje jaja sama przez 25–32 dni. Pisklęta są w pełni opierzone po 50–66 dniach. Długość życia w naturze to 3–4 lata.
