Rallus eivissensis – opisany w 2005 roku wymarły gatunek chruściela występującego od późnego plejstocenu do wczesnego holocenu na terytorium Ibizy.
Gatunek ten był spokrewniony z wodnikiem zwyczajnym (Rallus aquaticus). Prawdopodobnie był do niego podobny. Rallus eivissensis charakteryzował się mniejszymi rozmiarami od swojego protoplasty, natomiast miał potężniejszą budowę. Miał krótsze i bardziej wytrzymałe kończyny dolne oraz krótsze skrzydła. Cecha ta powodowała trudności lub nawet niemożność czynnego lotu. Wskazywać na to może również niemożność odnalezienia szczątków tego gatunku na sąsiadującej wyspie Formentera.
Skamieniałe szczątki Rallus eivissensis odkryto jedynie na Ibizie, wyspie z grupy Pitiuzy w archipelagu Baleary. Materiał paleontologiczny wykryto w osadach jaskini Es Pouàs.
Według przypuszczeń badaczy siedliska Rallus eivissensis znajdowały się w okolicach nizinnych bagien słonowodnych, pomimo że ówczesne tereny Ibizy były gęsto porośnięte lasami, co z kolei przyczyniało się również do większego rozpowszechnienia obszarów słodkowodnych.
