Pacyficzka żałobna (Pomarea iphis) – gatunek małego ptaka z rodziny monarek (Monarchidae). Występuje na Ua Huka (Markizy, Polinezja Francuska). Krytycznie zagrożony wyginięciem.
Długość ciała wynosi około 17 cm. Wymiary szczegółowe dla 9 samców i 6 samic: długość skrzydła wynosi 90–96 mm, długość ogona – 72–81 mm, długość górnej krawędzi dzioba – 17 mm, długość skoku – 27–28 mm, długość środkowego palca z pazurem – 18–19 mm. Samiec ma upierzenie w większości czarne, wyróżnia się biały brzuch i pokrywy podogonowe. Tęczówka ciemna (brązowa), występuje szara obrączka oczna. U samicy obecny biały kantarek i brew, jasno obrzeżone pokrywy uszne o ciepłej, brązowej barwie. Grzbiet, barkówki, kuper i pokrywy nadogonowe są cynamonowobrązowe. Lotki oliwkowobrązowe z płowymi zewnętrznymi krawędziami. Pokrywy skrzydłowe oliwkowobrązowe. Spód ciała białawy, na gardle i policzku czarno paskowany, po bokach tułowia i w okolicach kloaki z płowym nalotem.
Pacyficzka żałobna jest endemitem Ua Huka (Markizy, Polinezja Francuska). Środowiskiem życia przedstawicieli gatunku są wszystkie wilgotne, rdzenne lasy na niskich i średnich wysokościach na południu wyspy, lokalnie występują na wschodnim wybrzeżu wyspy w suchych nizinnych lasach z Pisonia grandis. Gniazdują na wysokości 30–650 m n.p.m., niegniazdujące osobniki obserwowano do 840 m n.p.m. Pacyficzki żałobne gniazdują w gęstych zaroślach. Zbierają bezkręgowce z gałęzi lub łapią je w zacienionych obszarach pod gęstą roślinnością. Okres lęgowy trwa przeważnie od czerwca do listopada. Pacyficzki żałobne aktywnie bronią terytoriów. Gniazdo budują z włókien roślinnych, sierści i puchu roślinnego. Umieszczają je 3–15 m nad ziemią w rozwidleniu dużego drzewa. Jedno z opisanych gniazd, umieszczone 3 m nad podłożem na mango, miało około 10 cm średnicy i 7 cm wysokości. W gniazdach widywano jedno lub dwa młode.
IUCN uznaje pacyficzkę żałobną za gatunek krytycznie zagrożony (CR, Critically Endangered) od 2017. Wcześniej w latach 2006–2016 gatunek otrzymywał rangę narażonego (VU, Vulnerable), podobnie jak i w 1996; w 2000, 2004 i przed 1996 był nieklasyfikowany. Zagrożeniem dla tych ptaków jest niszczenie środowiska przez wypas bydła i kóz oraz pożary. Ponadto niektóre regiony wyspy objęto wycinką celem uzyskania miejsca dla rozwoju rolnictwa i turystyki. Na Ua Huka występują również zdziczałe koty.
