Szczur królowej (Rattus ranjiniae) – endemiczny gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący w trzech małych enklawach na południowym skraju Półwyspu Indyjskiego.
Długość ciała (bez ogona) 162–261 mm, długość ogona 187–232 mm, długość ucha 18–21 mm, długość tylnej stopy 44–47 mm; brak szczegółowych danych dotyczących masy ciała. Gryzoń ten wykazuje nietypowe cechy morfologiczne, niespotykane u innych przedstawicieli rodzaju Rattus, m.in. długie w stosunku do rozmiarów ciała pazury, bardzo długie i smukłe tylne nogi, długie rzędy trzonowców i wąską czaszkę.
Szczur królowej znany jest z zaledwie z kilku osobników złapanych na polach ryżowych w stanie Kerala, w pobliżu miejscowości Alappuzha, Thrissur i Thiruvananthapuram, w południowo-zachodnich Indiach.
Jest to zwierzę nocne, kopiące nory. Występuje na terenach rolniczych i podmokłych, od poziomu morza do 1000 m n.p.m.
Szczur królowej jest uznawany za gatunek zagrożony; ma mały i nieciągły obszar występowania, prawdopodobnie mniejszy niż 500 km². Populacja prawdopodobnie maleje; zagraża jej przekształcanie ziemi uprawnej pod zabudowę mieszkaniową, pestycydy i konkurencja ze strony szczura śniadego. R. ranjiniae nie jest chroniony, ustawa o ochronie przyrody z 1972 roku uznaje go za szkodnika.
