Marabut jawajski (Leptoptilos javanicus) – gatunek dużego ptaka z rodziny bocianów (Ciconiidae). Występuje w południowej i południowo-wschodniej Azji. Narażony na wyginięcie.
Padlinożercy, nekrofagi, trupojady – organizmy cudzożywne wyspecjalizowane w odżywianiu się padliną. Do padlinożerców zaliczają się np. gr...
Lą
LądoweSt
StadneJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Ko
KolonijneKolonia – forma współżycia organizmów, np. kolonia lęgowa lub forma życiowa organizmów (morfologia, fizjologia) polegająca na tworzeniu prze...
Ni
Nie migrująceL
zacznij od...Długość ciała 110–120 cm, rozpiętość skrzydeł 2,1 m; masa ciała 4000–5230 g. Jego grzbiet jest czarny, a brzuch biały. Głowę ma podobną do sępa, z długim i grubym dziobem. U ptaków dorosłych twarz jest czerwonawa, a szyja żółta, osobniki młodociane mają brązowawą głowę i białą szyję.
Marabut jawajski występuje w Nepalu, Indiach i Sri Lance do południowej Chińskiej Republiki Ludowej (gdzie prawdopodobnie jest wymarły), w Indochinach, na Wielkich Wyspach Sundajskich i Bali.
Zamieszkuje różnego rodzaju tereny podmokłe naturalne lub zmodyfikowane przez człowieka, zarówno otwarte, jak i zalesione. Populacje na wybrzeżach często spotykane w namorzynach lub na równiach pływowych.
W skład pożywienia tego zwierzęcia wchodzą jaszczurki, gryzonie, żaby, owady, ryby, skorupiaki i padlina.
Gniazduje kolonijnie na dużych drzewach; historycznie odnotowywano też gniazda na klifach. Gniazdo to duża konstrukcja z gałązek, szeroka na około 1,5 m i o głębokości około 1,2 m. W zniesieniu 2–4 jaja, najczęściej 3.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 1994 roku klasyfikuje marabuta jawajskiego jako gatunek narażony na wyginięcie (Vulnerable – VU). Trend liczebności populacji jest spadkowy i szacuje się ją na 5500–10 000 dorosłych osobników.
