Nektarnik malachitowy, nektarnik żółtoboczny (Nectarinia famosa) – gatunek drobnego, acz długiego ptaka z rodziny nektarników (Nectariniidae). Występuje we wschodniej i południowej Afryce. Nie jest zagrożony.
Długość ciała samca wynosi 24–27 cm, natomiast samicy 13–15 cm. Rozpiętość skrzydeł 18–23 cm. Samiec osiąga masę ciała 14–23 g, samica 8,5–17 g. Bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Długi, czarny i zagięty do dołu dziób. Samiec metalicznie zielony z niebieskawą piersią. Ma czarne lotki i dwie środkowe sterówki. Są one znacznie wydłużone. Nogi również czarne. Samica brązowo-szarooliwkowa, nie wyróżnia się. Ale pomimo tego ma długi czarny dziób. W locie widoczne białe zewnętrzne sterówki.
Nektarnik malachitowy występuje w Afryce w izolowanych populacjach rozsianych od Etiopii do południowej RPA. Nie jest zagrożony. Jego zasięg występowania (Extent of occurrence, EOO) zajmuje około 6 020 000 km².
Zamieszkuje zazwyczaj bezdrzewne tereny trawiaste z połaciami kwitnących krzewów. Często można go zobaczyć w parkach i ogrodach. Bardzo agresywnie broni swoich lęgów i żerowisk przed rywalami i innymi ptakami. Najczęściej można usłyszeć donośne, powtarzane i piskliwe czip. Piosenka to przyśpieszający ciąg sylaby czip. Żywi się nektarem wielu gatunków kwiatów, ponadto łowi pająki i owady, zwłaszcza dla piskląt. Wyprowadza 2 lub 3 lęgi. Buduje w drzewie lub na krzewie gniazdo o owalnym kształcie. Budulec to trawa, liście, patyki, korzonki i wyściółka z piór. Swoje 1–3 jaja wysiaduje przez 11–14 dni. Młode potrafią latać po 15–17 dniach.
IUCN uznaje nektarnika malachitowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako lokalnie pospolity w dogodnym dla niego środowisku. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny.
