Lodigezja (Loddigesia mirabilis) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Endemit Peru, zagrożony wyginięciem. Biologia tego kolibra jest słabo poznana.
Długość ciała 10–15 cm. Lodigezja ma tylko cztery w pełni rozwinięte sterówki. U samca dwie zewnętrzne sterówki mają długie oraz nagie stosiny, które są zagięte ku środkowi, tak że oba pióra krzyżują się między sobą. Końce tych piór są zwykle ozdobione szerokimi wachlarzami. Służą one do ozdoby i odgrywają istotną rolę w tańcu godowym. Długość oraz kształt piór ogonowych znacząco utrudniają samcowi latanie, dlatego co kilka sekund tańca musi odpoczywać. Samica ma ogon znacznie krótszy, ale też ozdobiony wachlarzami.
Lodigezja żyje w Ameryce Południowej – jest endemitem północnego Peru. Jest spotykana jedynie na wschodnich zboczach doliny rzeki Utcubamba w górach Cordillera de Colán, choć istnieją też nieliczne doniesienia o stwierdzeniach tego gatunku w innych miejscach, część z nich jednak nie jest potwierdzona. Ptak ten zamieszkuje obrzeża górskich lasów (również wtórnych) i zarośla na wysokości 2100–2900 m n.p.m. (sporadycznie 1700–3700 m n.p.m.).
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2000 roku uznaje lodigezję za gatunek zagrożony (EN – endangered), wcześniej – od 1994 roku miała ona status gatunku narażonego (VU – vulnerable). Liczebność populacji szacuje się na 250–999 dorosłych osobników, a trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy. Do największych zagrożeń dla gatunku należy wylesianie oraz polowania przy użyciu procy na samce, których wysuszone serca uznawane są przez okoliczną ludność za afrodyzjak; polowania są też przyczyną tego, że w populacji przeważają samice i osobniki młodociane, a dorosłe samce są bardzo nieliczne.
