Wojownik górski (Nisaetus nipalensis) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Himalaje oraz Azję Wschodnią i Południowo-Wschodnią. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Grzbiet jest brązowy, głowa rdzawoczerwona, klatka piersiowa i brzuch jasne z ciemnobrązowymi elementami. Ogon od strony zewnętrznej jest szaro-brązowy, od wewnętrznej zaś biały. Osobniki tego gatunku osiągają długość 67–86 cm, a rozpiętość ich skrzydeł wynosi 130–165 cm. Masa ciała samców waha się od 1,8 do 2,5 kg natomiast samic ok. 3,5 kg.
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) oraz autorzy Kompletnej listy ptaków świata wyróżniają dwa podgatunki N. nipalensis:
Za podgatunek wojownika górskiego uznawano też powszechnie wojownika jarzębatego (N. kelaarti), zamieszkującego południowo-zachodnie Indie i Sri Lankę. Część badaczy zaproponowała, by na podstawie różnic w morfologii, upierzeniu i wokalizacji uznać go za osobny gatunek. Nie wszyscy jednak tę zmianę zaakceptowali, np. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) nadal wlicza tę populację do N. nipalensis. Proponowane podgatunki z południowych Chin: fokiensis i whiteheadi nie są uznawane.
Wojowniki górskie żyją w lasach górskich i na terenach pagórkowatych, w pierwotnych lasach wiecznie zielonych, lasach nadrzecznych i w zadrzewieniach na równinach. W Himalajach pojawiają się na wysokościach od 600 do 2800 m n.p.m., a w chińskiej prowincji Junnan nawet powyżej 4000 m n.p.m.
Żywią się małymi ssakami, ptakami i gadami (wężami i jaszczurkami).
Okres godowy trwa od lutego do czerwca w Himalajach, od kwietnia do lipca w Japonii. Samice składają od 1 do 2 jaj. Okresy inkubacji i gniazdowania młodych nie są dokładnie znane, ale szacuje się, że łącznie trwają około 80 dni.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje wojownika górskiego za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened) od 2021 roku. Wcześniej, od 1988 roku klasyfikowany był jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność populacji szacuje się na 1200–6700 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy. Do głównych zagrożeń dla gatunku należy wylesianie.
