Owocożer żółtooki (Ptilinopus arcanus) – gatunek małego ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Od momentu odkrycia na filipińskiej wyspie Negros w 1953 nie miała miejsce pewna obserwacja. Uznany za krytycznie zagrożonego.
Oszacowana długość ciała holotypu to 16,5 cm. Czyniłoby to przedstawicieli tego gatunku jednymi z najmniejszych ptaków Ptilinopus, których przeciętna długość ciała to 25 cm; podobnie małe rozmiary osiągają jedynie owocożery karłowate (Ptilinopus nainus). Wymiary szczegółowe samicy: długość skrzydła – 100 mm, dzioba – 13 mm, ogona – 54 mm. Nie wiadomo jaki kolor ma tęczówka i rogowe części u żywego ptaka; Alcala nie był w stanie przypomnieć sobie tej informacji.
Poniższy opis dotyczy holotypu. Czoło szare, nad okiem pióra przechodzą w kolor jabłkowej zieleni. Podobny jaskrawy kolor cechuje pióra pozostałych części wierzchu i spodu ciała. Na pierwszej lotce występuje mocna emarginacja. Lotki pierwszego rzędu czarniawe, II i III lśniące, szmaragdowe z zielonymi krawędziami tworzącymi żółty pasek skrzydłowy. Środkowa para sterówek zielona, pozostałe 4 pary mają szaroczarne chorągiewki wewnętrzne i słabo zarysowane białe plamy przed końcem ogona. Gardło białawe, płynnie przechodzi w zieloną barwę spodu ciała. U spreparowanego już ptaka dziób czarny, stopy fioletowoczerwone, naga skóra wokół oka żółtawa.
Jedyna pewna obserwacja miała miejsce przy odkryciu gatunku. Według jednej niepotwierdzonej informacji od byłego myśliwego z Valencia miał on zastrzelić dwa ptaki w regionie wyspy znanym jako Mantiquill (9°10,2′N 123°03,0′E/9,170000 123,050000).
Holotyp odstrzelono na wysokości około 1100 m n.p.m. (3600 stóp); ptak przebywał na wysokim, owocującym drzewie. Odstrzelenie ptaka, możliwe że przedstawiciela P. arcanus, w 2008 miało miejsce na wysokości 784 m n.p.m.
IUCN uznaje owocożera żółtookiego za krytycznie zagrożonego wyginięciem (CR, Critically Endangered) nieprzerwanie od 1988. Od czasu odłowienia holotypu w 1953 nie pozyskano innego okazu, nie miała również miejsca żadna pewna obserwacja; istnieją jedynie doniesienia o dwóch odstrzeleniach gatunku.
Według René Vendioli, myśliwego z miasta Valencia, miał on ostatni raz widzieć tego ptaka w 1985. Wskazał również lokalizację; w 2010 została ona zbadana i okazało się, że rosną tam lasy, które potencjalnie mogłyby być wybrane na środowisko życia przez owocożery żółtookie. W lutym 2008 pewien lokalny przewodnik doniósł o myśliwym, który zastrzelił zielonego gołębia z żółtą obrączką; przewodnik twierdził, że choć mieszka na tej wyspie od dzieciństwa, nigdy takiego ptaka nie widział.
Prawdopodobnie kłusownictwo i wycinka drzew stanowią główne zagrożenie dla tych ptaków. W 1988 jedynie 4% powierzchni Negros było zalesione. Możliwe, że owocożery żółtookie występują nadal na wyspie ze względu na dostępne jeszcze na niej lasy z dużą ilością drzew figowych. W 2005 okazało się, że papugi kusogonki (Bolbopsittacus lunulatus) nie są wcale rzadkie, a jedynie bardzo skryte i tak naprawdę to pospolity gatunek.
