Gekon olbrzymi (Rhacodactylus leachianus) – gatunek gada z rodziny Diplodactylidae największy żyjący współcześnie przedstawiciel kladu Gekkota. Większy od niego był jedynie nowozelandzki Hoplodactylus delcourti, obecnie uważany za gatunek wymarły.
Osiąga długość 25,5 cm od czubka pyska do nasady ogona (długość całkowita do 40 cm) i waży do 800 g. Ciało silnie zbudowane, wzdłuż jego boków, od głowy do ogona, ciągnie się fałd skórny. U nasady krótkiego, grubego ogona występuje pierścieniowate nabrzmienie, działające jak przylga.
Ubarwienie zmienne, od szarego, przez brązowe po zielone, często marmurkowanie cętkowane.
Zasięg występowania obejmuje Nową Kaledonię (jej południową i wschodnią część) i sąsiednie wyspy. Mimo że jest stosunkowo szeroko rozprzestrzeniony, nie należy do pospolitych gatunków.
Żyje na drzewach. Jest aktywny głównie nocą, lecz może się wygrzewać w promieniach słońca w ciągu dnia.
Jest mało ruchliwy. W razie schwytania nie kąsa, zaś podrażniony mruczy bądź wydaje skrzeczący odgłos podobny do szczekania psa.
Żywi się rozmaitymi organizmami zwierzęcymi, w tym większymi, jak duże owady, małe ptaki i gryzonie. Zjada również części roślin, w tym liście, kwiaty oraz, bardzo chętnie, banany i inne soczyste owoce.
Samica składa dwa jaja o wymiarach 1,9 × 3,5 mm i ciężarze 6,5 g. Młode, o długości około 8 cm, wylęgają się po 2 miesiącach. Może mieć do 10 lęgów w ciągu roku.
