Piaszczyk opalony (Ammospermophilus nelsoni) – endemiczny gatunek świstaka zamieszkującego w południowej części doliny San Joaquin w amerykańskim stanie Kalifornia. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia gatunek w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek zagrożony (EN – endangered).
Gryzoń zamieszkuje endemicznie tereny w południowej części doliny San Joaquin w amerykańskim stanie Kalifornia.
Piaszczyk opalony zasiedla suche, płaskie lub pagórkowate tereny o nachyleniu nie większym niż 10–14°. Lubi gleby aluwialne, gliniaste, piaszczyste lub żwirowe. Zwierzęta zamieszkują tereny porośnięte trawą lub niewielkimi krzewami. Połowa siedlisk jest statystycznie zajmowane przez mniej niż jedno zwierzę na hektar, a 15% siedlisk zasiedla przeciętnie 3–10 zwierząt na hektar.
Po ciąży trwającej 26 dni samica rodzi 6–12 (średnio dziewięć) młodych. Sezon lęgowy zbiega się ze zwiększoną dostępnością roślinności zielonej, która stanowi podstawę diety. Poród następuje w marcu. Młode po raz pierwszy opuszczają norę około pierwszego tygodnia kwietnia. Przeciętny okres życia tych zwierząt to jeden rok, choć mogą osiągać wiek 5 lat. W okresie upałów wykazuje aktywność rano i późnym popołudniem. W okresach gdy temperatura powietrza jest niższa niż 10°C piaszczyk woli pozostać pod ziemią.
Piaszczyk opalony jest wszystkożerny, ale podstawę diety (szczególnie w okresie wzmożonej wegetacji roślin – od grudnia do kwietnia)stanowi roślinność zielona, trawy i ich nasiona oraz owady. W porze suchej piaszczyk żywi się owadami. Do głównych drapieżników polujących na piaszczyki należą łasicowate.
