Skunksik wąskoczelny (Spilogale angustifrons) – gatunek ssaka z rodziny skunksowatych (Mephitidae) zamieszkujący górzyste obszary w Ameryce Środkowej.
Zwierzęta o długości od 21 do 25 cm, w tym ogon mierzący 10 do 14,5 cm. Samice są zwykle nieco mniejsze od samców. Ciężar wynosi od 240 do 533 g. Futro czarno-białe z pasami biegnącymi wzdłuż ciała i plamami. Tylna jedna trzecia część krzaczastego ogona jest koloru białego. Zwierzęta mają po pięć palców u stóp i długie pazury. Czaszka jest mała i wąska.
Formuła zębowa wynosi:
3 · 1 · 3 · 1 (górna szczęka)
3 · 1 · 3 · 2 (dolna szczęka)
W dolnej szczęce mają jeden dodatkowy ząb trzonowy. W sumie zwierzęta mają 34 zęby.
Swoje nory buduje między korzeniami drzew, pod kamieniami i w niskich dziuplach. Wykorzystuje również opuszczone nory pancerników i innych ssaków. Prowadzi nocny tryb życia. W razie potrzeby potrafi wspiąć się na drzewo lub skałę. Jak wszystkie skunksowate, w razie zagrożenia wystrzeliwuje na przeciwnika strumień cuchnącej wydzieliny z gruczołów odbytowych.
Jest generalistą pokarmowym. Odżywia się w 50% owadami, ale nie gardzi jajami ptasimi, owocami, drobnymi ssakami, pajęczakami i innymi bezkręgowcami.
Gatunek zaliczany przez IUCN do najmniejszej troski ze względu na stosunkowo duży zasięg występowania, umiejętność dostosowywania się do siedlisk zmienionych przez człowieka i brak jakichkolwiek korzyści dla ludzi zamieszkujących te same tereny w pozyskiwaniu lub tępieniu tego gatunku. Jedynymi zagrożeniami są monokultury, pożary lasów i budowanie dróg.
