Andowiak mysi (Thomasomys ucucha) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Długość ciała (bez ogona) 94–109 mm, długość ogona 122–151 mm, długość ucha 17–20 mm, długość tylnej stopy 26–30 mm; masa ciała 24–46 g.
Andowiak mysi znany jest tylko z grzbietu wschodnich Andów w północno-środkowym Ekwadorze (Carchi, Pichincha i Napo).
Zamieszkuje wysokości między 3350 a 3700 m n.p.m.. Andowiak mysi występuje w ekotonie między paramo, a lasem, zamieszkuje też trawiaste polany otoczone lasem i górskie lasy deszczowe. Większość schwytań zanotowano na ziemi, na ścieżkach przebiegających przez gęste trawy bądź niskie zioła i wzdłuż wilgotnych brzegów strumieni. Razem z andowiakiem mysim chwytane w tych samych siedliskach były: andowiak cynamonowy (Thomasomys cinnameus), andowiak paciorkooki (T. baeops), andowiak paramoński (T. paramorum), andowiak wędrowny (T. erro), andowiak złocisty (T. aureus), kolumbiak leśny (Chilomys instans), ryżowiaczek wyżynny (Microryzomys altissimus), ryżowiaczek leśny (M. minutus), rybołapek górski (Neusticomys monticolus), rybojadek równikowy (Anotomys leander), trawniak ekwadorski (Neomicroxus latebricola) i trawniak puszysty (Akodon mollis).
Główne zagrożenia to wylesianie, fragmentacja siedliska i rolnictwo.
Gatunek jest znany z jednego miejsca, w którym gryzonie te są często chwytane.
