Ciało tyraneczka szaropierśnego osiąga długość 11 cm i masę 7,9–10 g. Skrzydło samca średnio mierzy 52–55 mm, a samicy 47 mm. Długość ogona samca to 48–50 mm, zaś w przypadku samicy wartość ta wynosi 41 mm. Długość dzioba to 12 mm. Upierzenie jasne, oliwkowozielone w górnych partiach ciała, od spodu szarobiałe. Skrzydła ciemniejsze. Żółtawozielone końcówki i brzegi pokryw skrzydłowych. Lotki z wąskim, jasnożółtym paskiem na samym brzegu. Pokrywy uszne jasnoszare. Kantarek jasny. Dziób o spłaszczonym kształcie, czarny, z pomarańczową podstawą żuchwy. Nogi ciemnoszare. Obrączka otaczająca oko o białym zabarwieniu, tęczówka o kolorze słomkowym, prawie białym, żółtym lub białożółtym.
Tyraneczek szaropierśny jest spotykany przede wszystkim w lasach, szczególnie w podszycie leśnym. Występuje na wysokościach do 850–900 m n.p.m.
Gatunek osiadły. Zamieszkuje Boliwię, Brazylię oraz Peru.
Poszukuje pożywienia na ziemi najczęściej samotnie, rzadziej w parach. W skład jego diety wchodzą przede wszystkim owady. Bardzo rzadko łączy się w stada.
Opisywany jako kwidíp lub kwididíp z przerwami trwającymi 2–3 sekundy. Samce wydają dźwięki przez większość dnia, nawet w momentach, gdy odnotowuje się najwyższe temperatury.
IUCN uznaje tyraneczka szaropierśnego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 2006 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako rzadki, lokalnie dość pospolity. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny, choć spodziewany jest spadek liczebności ze względu na wylesianie Amazonii.
