Liściouch żółtozady (Phyllotis xanthopygus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae), występujący w Ameryce Południowej.
Nocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Lą
LądoweŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Torpor – stan kontrolowanego obniżenia temperatury ciała przez zwierzęta stałocieplne. Wraz z obniżeniem temperatury ciała spowalniana jest prac...
Y
zacznij od...Jest to niewielki gryzoń, o przeciętnych rozmiarach w swoim rodzaju. Ciało wraz z głową ma długość przeważnie większą niż 90 mm (od 90 do 143 mm), ogon jest względnie długi, przeważnie dłuższy niż 90% długości ciała (80–141 mm); tylna stopa ma długość 25–32 mm, uszy są duże i mają długość 20–31 mm; masa ciała 30–92 g. Ubarwienie wykazuje dużą zmienność z rozmieszczeniem. U gryzoni żyjących na większych wysokościach futro jest gęstsze i bardziej puszyste niż u pozostałych; wibrysy są bujne i długie. Ubarwienie grzbietu jest zmienne z wysokością i szerokością geograficzną, od bladopłowego do szarego. Spód białawy, szarawy do płowego; obecność smugi piersiowej zmienna między populacjami i wewnątrz nich. Garnitur chromosomowy wynosi 2n = 38 i FN = 70–72.
Liściouch żółtozady występuje wzdłuż zachodniego wybrzeża Ameryki Południowej, w Andach i Patagonii. Jest spotykany w zachodnim i środkowym Peru, w Boliwii, w Argentynie po prowincję Santa Cruz na południu i w Chile, po region Magallanes. Ma największy zasięg spośród gatunków wyróżnianych w swoim rodzaju.
Żyje w różnorodnych siedliskach, w tym na mokradłach, lasach drzew Polylepis, na Altiplano, terenach trawiastych i pokrytych krzewami, skalistych i objętych działalnością rolniczą.
Gatunek ten ma duży zasięg, obejmujący szerokości geograficzne od 15° do 51° S i występuje na bardzo różnych wysokościach, na południu zasięgu żyje od poziomu morza do 2000 m n.p.m., na północy od 1900 m n.p.m. wzwyż; w Chile i Peru poniżej 2000 m n.p.m. zastępuje go liściouch Darwina i liściouch pacyficzny. Ogółem jest spotykany od poziomu morza do ponad 5600 m n.p.m.
Zakładano niegdyś, że ze względu na niską dostępność pokarmu, chłód i zagrożenie niedotlenieniem górna granica występowania dzikich ssaków w Andach i Himalajach przebiega na wysokości 5200–5800 m n.p.m. Nagrania wideo tych gryzoni na wysokości 6205 m n.p.m. skłoniły naukowców do wyprawy w 2020 roku na płaskowyż Puna de Atacama, która potwierdziła liczne występowanie Phyllotis xanthopygus rupestris powyżej 5000 m n.p.m. Jeden osobnik został schwytany na szczycie wulkanu Llullaillaco (6739 m n.p.m.), co jest rekordem wysokości występowania ssaków.
Zasięg występowania w zależności od podgatunku:
Liściouch żółtozady prowadzi naziemny, ściśle nocny tryb życia. Rozród następuje w różnym czasie w różnych częściach zasięgu: na południu peruwiańskiego Altiplano ciężarne samice były chwytane na przełomie lipca i sierpnia (zimą), ale w Caccachara od października do grudnia. Dzikie osobniki jadają zielone części roślin, ale w niewoli preferują nasiona.
Liściouch żółtozady jest pospolity, toleruje rozmaite siedliska i ma duży zasięg występowania. Jest spotykany w wielu obszarach chronionych; nie są znane większe zagrożenia dla tego gatunku. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje go za gatunek najmniejszej troski.
