Jemiołusznik
1 gatunek
Jemiołusznik (Zaratornis stresemanni) – gatunek małego ptaka z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Zaratornis. Występuje endemicznie w górskich lasach w Andach, głównie zachodniego Peru. Gatunek odkryty został w 1953 roku. Długość ciała wynosi 18–21 cm. W kolorystyce dominują barwy brązowoszare, z plamami i paskami białymi, czarnymi, rdzawymi i płowymi. Pożywienie jemiołusznika stanowią owoce, przede wszystkim roślin z rodzajów Tristerix i Ligaria (gązewnikowate). Przyczynia się istotnie do rozprzestrzenienia tych roślin (zwraca nasiona, które następnie przyklejają się do gałęzi). Jaja składane są w marcu i kwietniu w liczbie trzech. Oba ptaki z pary dostarczają młodym pokarmu w postaci zwróconych owoców. Gatunek jest narażony na wyginięcie ze względu na kurczenie się jego naturalnego środowiska spowodowane wycinką lasów w celu pozyskania drewna i produkcji węgla drzewnego, intensywny wypas oraz niekontrolowane pożary.
Jemiołusznik (Zaratornis stresemanni) – gatunek małego ptaka z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Zaratornis. Występuje endemicznie w górskich lasach w Andach, głównie zachodniego Peru. Gatunek odkryty został w 1953 roku. Długość ciała wynosi 18–21 cm. W kolorystyce dominują barwy brązowoszare, z plamami i paskami białymi, czarnymi, rdzawymi i płowymi. Pożywienie jemiołusznika stanowią owoce, przede wszystkim roślin z rodzajów Tristerix i Ligaria (gązewnikowate). Przyczynia się istotnie do rozprzestrzenienia tych roślin (zwraca nasiona, które następnie przyklejają się do gałęzi). Jaja składane są w marcu i kwietniu w liczbie trzech. Oba ptaki z pary dostarczają młodym pokarmu w postaci zwróconych owoców. Gatunek jest narażony na wyginięcie ze względu na kurczenie się jego naturalnego środowiska spowodowane wycinką lasów w celu pozyskania drewna i produkcji węgla drzewnego, intensywny wypas oraz niekontrolowane pożary.
Jemiołusznik (Zaratornis stresemanni) – gatunek małego ptaka z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Zaratornis. Występuje endemicznie w górskich lasach w Andach, głównie zachodniego Peru. Gatunek odkryty został w 1953 roku. Długość ciała wynosi 18–21 cm. W kolorystyce dominują barwy brązowoszare, z plamami i paskami białymi, czarnymi, rdzawymi i płowymi. Pożywienie jemiołusznika stanowią owoce, przede wszystkim roślin z rodzajów Tristerix i Ligaria (gązewnikowate). Przyczynia się istotnie do rozprzestrzenienia tych roślin (zwraca nasiona, które następnie przyklejają się do gałęzi). Jaja składane są w marcu i kwietniu w liczbie trzech. Oba ptaki z pary dostarczają młodym pokarmu w postaci zwróconych owoców. Gatunek jest narażony na wyginięcie ze względu na kurczenie się jego naturalnego środowiska spowodowane wycinką lasów w celu pozyskania drewna i produkcji węgla drzewnego, intensywny wypas oraz niekontrolowane pożary.
Jemiołusznik (Zaratornis stresemanni) – gatunek małego ptaka z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Zaratornis. Występuje endemicznie w górskich lasach w Andach, głównie zachodniego Peru. Gatunek odkryty został w 1953 roku. Długość ciała wynosi 18–21 cm. W kolorystyce dominują barwy brązowoszare, z plamami i paskami białymi, czarnymi, rdzawymi i płowymi. Pożywienie jemiołusznika stanowią owoce, przede wszystkim roślin z rodzajów Tristerix i Ligaria (gązewnikowate). Przyczynia się istotnie do rozprzestrzenienia tych roślin (zwraca nasiona, które następnie przyklejają się do gałęzi). Jaja składane są w marcu i kwietniu w liczbie trzech. Oba ptaki z pary dostarczają młodym pokarmu w postaci zwróconych owoców. Gatunek jest narażony na wyginięcie ze względu na kurczenie się jego naturalnego środowiska spowodowane wycinką lasów w celu pozyskania drewna i produkcji węgla drzewnego, intensywny wypas oraz niekontrolowane pożary.
