Galagosek zatokowy, galago Allena (Sciurocheirus alleni) – gatunek ssaka naczelnego z rodziny galagowatych (Galagidae) występujący w lasach deszczowych centralno-zachodniej Afryki.
Długość ciała (bez ogona) 20–28 cm, długość ogona 23–30 cm; masa ciała 300–410 g dla podgatunku alleni; długość ciała (bez ogona) 17–19 cm, długość ogona 22–28 cm; masa ciała 200–350 g dla podgatunku cameronensis. Szare lub brązowe futro, na łapach rdzawe. Brzuch jasny. Długi, owłosiony ogon. Oczy bardzo duże, otoczone ciemnymi obwódkami. Uszy nagie.
Galagosek zatokowy występuje w zależności od podgatunku:
Nocny tryb życia, dnie spędzają w zbudowanych przez siebie gniazdach. Samce prowadzą samotny tryb życia, samice często łączą się w grupy, by wychowywać razem młode. Terytorialne, swój teren oznaczają moczem. Opryskują nim stopy, by później chodząc przenosić zapach. Terytorium samic mierzy 8-16 hektarów, samców 30-50 hektarów. Zwierzęta porozumiewają się ze sobą za pomocą głosu i zapachu, używają także języka gestow. Żywią się głównie opadłymi owocami, ale jedzą także owady, jajka i niewielkie ssaki.
Galago Allena rozmnażają się przez cały rok, samica może mieć jeden miot rocznie. Po trwającej średnio 133 dni ciąży samica rodzi jedno młode, które następnie karmi mlekiem przez 6 tygodni. Małe mieszka w zbudowanym przez matkę gnieździe. Nocą, gdy samica rusza na poszukiwanie pożywienia, zabiera młode ze sobą, niosąc je w pysku. Samice czasami łączą się w grupy wspólnie opiekujące się potomstwem. Młode osiągają dojrzałość płciową w wieku 8-10 miesięcy. Dzikie galago Allena żyją 8 lat, w niewoli mogą dożyć 12 lat.
Galago Allena nie są zagrożone wyginięciem. Głównym zagrożeniem jest dla nich niszczenie środowiska naturalnego, a zwłaszcza wycinka lasów deszczowych.
