Bioko
63 gatunek
Bioko – wulkaniczna wyspa należąca do Gwinei Równikowej.
Geografia
Wyspa ta oddzieliła się od kontynentu 12 tys. lat temu. Położona jest w Zatoce Gwinejskiej u zachodnich wybrzeży Afryki, blisko 25 km od wybrzeży Kamerunu, 100 km na południe od wybrzeży Nigerii i 160 km na północny wschód od kontynentalnej części Gwinei Równikowej (zachodnia Afryka). Jest ostatnią z łańcucha czterech wysp ciągnących się przez 540 km w kierunku południowo-wschodnim, położonym w Zatoce Gwinejskiej.
Powierzchnia jej wynosi 2017 km². Ma pochodzenie wulkaniczne i kształt równoległoboku. Najwyższym, wulkanicznym szczytem Santa Isabel – 3008 m n.p.m. (ostatnia erupcja w 1923). Jest to jedyny krajowy wulkan. Na wyspie znajdują się jeziora kraterowe, między innymi Loreto i Claret.
Klimat wyspy jest równikowy wilgotny odmiany monsunowej, występuje jedna pora deszczowa (kwiecień–październik) – inaczej niż na kontynentalnej części Gwinei Równikowej. Roczna suma opadów wynosi od 2000 do 10 000 mm. Temperatura minimalna wynosi 20–21 °C, maksymalna 27–31 °C.
Fauna
Na wyspie odnotowano 65 gatunków ssaków, w tym 26 nietoperzy. W 1986 na wyspie przeprowadzono badania związane z szykowanym wówczas sprawozdaniem Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN); wyspę uznano wówczas za jedno z najważniejszych miejsc na świecie, które należałoby objąć badaniami małp.
- mandryl równikowy (Mandrillus leucophaeus)
- gereza czarna (Colobus satanas)
- gerezanka równikowa (Piliocolobus pennanti)
- koczkodan stokowy (Cercopithecus preussi)
- koczkodan czerwonouchy (Cercopithecus erythrotis)
- koczkodan czubaty (Cercopithecus pogonias)
- koczkodan białonosy (Cercopithecus nictitans)
- galagosek zatokowy (Sciurocheirus alleni)
- igłoszpon szary (Euoticus pallidus)
Pośród innych ssaków wartymi wymienienia są: arbogóralek szary (Dendrohyrax dorsalis), łuskowiec leśny (Manis tricuspis), dujker zatokowy (Cephalophus ogilbyi), dujkerczyk modry (Philantomba monticola). Ponadto spotkać tu można wiewiórkolotki, jeżozwierze, pojany i wielkoszczury.
Na Bioko odnotowano 143 gatunki ptaków. Wiadomo o przynajmniej dwóch endemicznych; są to krępnik czarnogłowy (Batis poensis) i szlarnik brunatny (Zosterops brunneus). Z nieendemicznych gatunków występują tu na przykład żako (Psittacus erithacus), krępaczki białoszyje (Dyaphorophyia castanea), ibisy białowąse (Bostrychia hagedash), łowce czekoladowe (Halcyon badia), dziwogony widłosterne (Dicrurus modestus), krogulce trzypręgowe (Accipiter tachiro), trerony krasnonose (Treron calvus) i dzięcioły zmienne (Dendropicos elliotii). Badania nad awifauną wyspy rozpoczęły się jednak dopiero w momencie uzyskania niepodległości Gwinei Równikowej, czyli w 1968; ogółem awifauna całego kraju jest dość słabo poznana (stan wiedzy z 2016). Najdokładniejsze badania prowadzono jak dotąd przez około 100 dni w okresie od 1989 do 1992.
Na plażach Bioko gniazdują 4 gatunki żółwi morskich – żółw zielony (Chelonia mydas), żółw skórzasty (Dermochelys coriacea), żółw szylkretowy (Eretmochelys imbricata) i żółw oliwkowy (Lepidochelys olivacea). Są to 4 spośród 52 gatunków gadów stwierdzonych na wyspach. Ponadto na Bioko występują przedstawiciele 43 gatunków ryb i 33 gatunków płazów. Jedyną endemiczną rybą jest Aphyosemion oeseri.
Bioko – wulkaniczna wyspa należąca do Gwinei Równikowej.
Geografia
Wyspa ta oddzieliła się od kontynentu 12 tys. lat temu. Położona jest w Zatoce Gwinejskiej u zachodnich wybrzeży Afryki, blisko 25 km od wybrzeży Kamerunu, 100 km na południe od wybrzeży Nigerii i 160 km na północny wschód od kontynentalnej części Gwinei Równikowej (zachodnia Afryka). Jest ostatnią z łańcucha czterech wysp ciągnących się przez 540 km w kierunku południowo-wschodnim, położonym w Zatoce Gwinejskiej.
Powierzchnia jej wynosi 2017 km². Ma pochodzenie wulkaniczne i kształt równoległoboku. Najwyższym, wulkanicznym szczytem Santa Isabel – 3008 m n.p.m. (ostatnia erupcja w 1923). Jest to jedyny krajowy wulkan. Na wyspie znajdują się jeziora kraterowe, między innymi Loreto i Claret.
Klimat wyspy jest równikowy wilgotny odmiany monsunowej, występuje jedna pora deszczowa (kwiecień–październik) – inaczej niż na kontynentalnej części Gwinei Równikowej. Roczna suma opadów wynosi od 2000 do 10 000 mm. Temperatura minimalna wynosi 20–21 °C, maksymalna 27–31 °C.
Fauna
Na wyspie odnotowano 65 gatunków ssaków, w tym 26 nietoperzy. W 1986 na wyspie przeprowadzono badania związane z szykowanym wówczas sprawozdaniem Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN); wyspę uznano wówczas za jedno z najważniejszych miejsc na świecie, które należałoby objąć badaniami małp.
- mandryl równikowy (Mandrillus leucophaeus)
- gereza czarna (Colobus satanas)
- gerezanka równikowa (Piliocolobus pennanti)
- koczkodan stokowy (Cercopithecus preussi)
- koczkodan czerwonouchy (Cercopithecus erythrotis)
- koczkodan czubaty (Cercopithecus pogonias)
- koczkodan białonosy (Cercopithecus nictitans)
- galagosek zatokowy (Sciurocheirus alleni)
- igłoszpon szary (Euoticus pallidus)
Pośród innych ssaków wartymi wymienienia są: arbogóralek szary (Dendrohyrax dorsalis), łuskowiec leśny (Manis tricuspis), dujker zatokowy (Cephalophus ogilbyi), dujkerczyk modry (Philantomba monticola). Ponadto spotkać tu można wiewiórkolotki, jeżozwierze, pojany i wielkoszczury.
Na Bioko odnotowano 143 gatunki ptaków. Wiadomo o przynajmniej dwóch endemicznych; są to krępnik czarnogłowy (Batis poensis) i szlarnik brunatny (Zosterops brunneus). Z nieendemicznych gatunków występują tu na przykład żako (Psittacus erithacus), krępaczki białoszyje (Dyaphorophyia castanea), ibisy białowąse (Bostrychia hagedash), łowce czekoladowe (Halcyon badia), dziwogony widłosterne (Dicrurus modestus), krogulce trzypręgowe (Accipiter tachiro), trerony krasnonose (Treron calvus) i dzięcioły zmienne (Dendropicos elliotii). Badania nad awifauną wyspy rozpoczęły się jednak dopiero w momencie uzyskania niepodległości Gwinei Równikowej, czyli w 1968; ogółem awifauna całego kraju jest dość słabo poznana (stan wiedzy z 2016). Najdokładniejsze badania prowadzono jak dotąd przez około 100 dni w okresie od 1989 do 1992.
Na plażach Bioko gniazdują 4 gatunki żółwi morskich – żółw zielony (Chelonia mydas), żółw skórzasty (Dermochelys coriacea), żółw szylkretowy (Eretmochelys imbricata) i żółw oliwkowy (Lepidochelys olivacea). Są to 4 spośród 52 gatunków gadów stwierdzonych na wyspach. Ponadto na Bioko występują przedstawiciele 43 gatunków ryb i 33 gatunków płazów. Jedyną endemiczną rybą jest Aphyosemion oeseri.
