Kretoszczur olbrzymi (Bathyergus suillus) – gatunek średniej wielkości gryzonia z rodziny kretoszczurowatych (Bathyergidae) występujący na południu Afryki – w Południowej Afryce, w Prowincji Przylądkowej Zachodniej od Knysna do Lamberts Bay. Typowa lokalizacja: Przylądek Dobrej Nadziei. Wiedzie samotniczy, podziemny tryb życia. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia Bathyergus suillus w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek najmniejszej troski (LC – least concern).
Kretoszczur olbrzymi jest gryzoniem o średniej wielkości i cylindrycznej budowie ciała. Gruba sierść jest w części grzbietowej wybarwiona na kolor cynamonowobrązowy. Włosy są ciemniejsze u nasady, a brązowe na końcach. W części brzusznej sierść jest szarawa. Ogon jest krótki. Głowa duża, z charakterystycznymi jasnymi obwódkami wokół małych oczu. Kończyny są krótkie, stopy różowe. Przednie łapy zakończone są długimi pazurami. Siekacze są długie, wystające z pyska. W konsekwencji przystosowania gatunku do życia pod powierzchnią ziemi B. suillus ma zredukowane oczy.
Kretoszczur olbrzymi występuje na południu Afryki – w Południowej Afryce, w Prowincji Przylądkowej Zachodniej od Knysna do Lamberts Bay. Typowa lokalizacja: Przylądek Dobrej Nadziei. Gatunek zazwyczaj występuje na terenach położonych poniżej 300 m n.p.m.
Piaszczyste gleby na sawannach i łąkach o umiarkowanym lub dobrze zrównoważonym zaopatrzeniu w wilgoć. Drążone nory mogą osiągać 50–420 m długości.
Kretoszczury olbrzymie wiodą samotniczy i terytorialny tryb życia. Bronią swojego terytorium (obejmującego zwykle 0,14–0,35 ha, ze średnią 0,27 ha) przed członkami swojego gatunku i bywają w tym działaniu agresywne. Za pomocą mocnych pazurów przednich łap zwierzęta kopią nory.
Kretoszczur olbrzymi jest roślinożercą. 80% diety stanowią trawy, geofity oraz inne rośliny naziemne i podziemne. Zwierzęta nie piją stojącej wody, ale całe zapotrzebowanie na wodę zaspokajają ze zjadanych części roślin.
Gody kretoszczurów olbrzymich przypadają w porze deszczowej w lipcu-październiku. Podczas zalotów zwierzęta tupią łapami o ziemię. Po ciąży trwającej 50–60 dni samica rodzi 1–6 młodych (ze średnią 3,3).
