Kangur górski (Osphranter robustus) – gatunek ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae). Roślinożerny. Zamieszkuje tereny Australii.
Kangur górski ma charakterystyczny wygląd. Tył ciała w porównaniu z przednią częścią jest potężnie rozwinięty. Przednie kończyny krótkie, głowa mała, stosunkowo duże uszy. Tylne kończyny i ogon długie i silne. Sierść gęsta, szara w części wierzchniej, zaś biaława pod spodem. Samice są jaśniej ubarwione niż samce. Dymorfizm płciowy jest także wyraźnie widoczny w wymiarach przedstawicieli obu płci. Samice są wyraźnie mniejsze.
Kangur górski zwykle funkcjonuje w pozycji półwyprostowanej i wspiera się wówczas wyłącznie na tylnych kończynach i ogonie. Podczas żerowania jest powolny. Porusza się wówczas na czterech kończynach i podpiera się ogonem. Podczas biegu posługuje się wyłącznie tylnymi kończynami, podczas gdy kończyny przednie są opuszczone w kierunku brzucha. Końcówka ogona pomaga w balansowaniu i utrzymaniu równowagi.
Kangur górski występuje w zależności od podgatunku:
Żeruje wieczorem, kiedy temperatura otoczenia jest niższa. Prowadzi samotniczy tryb życia. Wytrzymuje przez długi czas bez dostępu do wody, nawet podczas znacznych upałów. Może się bez niej obyć nawet przez 2-3 miesiące. Jednak w poszukiwaniu wody potrafią kopać głębokie doły
Termin rozrodu uzależniony jest od opadów deszczu. Po trwającej 30 do 40 dni ciąży samica rodzi 1 młode. Kangury górskie osiągają dojrzałość płciową w drugim roku życia. Żyją 15 do 20 lat.
Kangur górski jest roślinożerny. Pożywienia się różnymi gatunkami traw i krzewów. Zamieszkuje tereny górskie, skaliste. Schronienia przed upałami szuka czasem w jaskiniach.