Topazik szkarłatny (Topaza pella) – gatunek średniej wielkości osiadłego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Zasiedla północną Amerykę Południową. Nie jest zagrożony.
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia trzy podgatunki T. pella:
Dawniej za podgatunek T. pella uznawano też topazika ognistego (T. pyra), klasyfikowanego obecnie jako osobny gatunek.
Drugi co do wielkości, zaraz po giganciku, koliber o długości 21–23 cm i masie ciała 10–14 g. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Długi, szaroniebieski i zagięty dziób. Samiec ma całe czarne i opalizujące boki gardła z piersią, szaroniebieska obrączka oczna. Poza tym cały wierzch ciała, łącznie z barkówkami i ogonem czerwone. Dwie długie, zewnętrzne sterówki krzyżują się. Samo gardło złote, opalizujące, od reszty ciała odgraniczone grubą, czarną półobrożą. Żółte, opalizujące pokrywy podogonowe. Samica prawie cała zielona, złocistozielone gardło i czerwone sterówki.
Jego środowisko to nizinne wilgotne lasy równikowe, nierzadko wokół wychodni granitu i wzdłuż rzek. Zazwyczaj przebywa w koronach drzew. Składa 2 jaja. Odżywia się nektarem.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje topazika szkarłatnego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Całkowita liczebność populacji nie została oszacowana; w 1996 roku opisywany był jako „rzadki”. Trend liczebności populacji jest spadkowy.
