Jeżozwierz indyjski (Hystrix indica) – gatunek ssaka z rodziny jeżozwierzowatych (Hystricidae).
Długość ciała (bez ogona) 455–930 mm, długość ogona 60–170 mm, długość ucha 40–47 mm, długość tylnej stopy 95–104 mm; masa ciała 8–27 kg. Ubarwienie brunatne, na grzbiecie i ogonie występują długie kolce.
Jeżozwierz indyjski występuje w zachodniej i południowej Azji, od wschodniej części Morza Śródziemnego (południowa Turcja, Syria, Liban, Jordania i Izrael) i Półwyspu Arabskiego, na północny wschód do Kaukazu Południowego, skrajnie południowej Rosji (Dagestan), Uzbekistanu, Kirgistanu i południowego Kazachstanu oraz na południe przez Afganistan do Iranu, Pakistanu, południowego Nepalu, większości subkontynentu indyjskiego i na Sri Lance.
Jeżozwierz indyjski jest dość tolerancyjnym gatunkiem – może zamieszkiwać różnorodne środowiska, takie jak góry, sawannę, scrub i lasy. Zamieszkuje skaliste tereny, żywi się roślinami.