Gekon płaczący (Lepidodactylus lugubris) – gatunek jaszczurki z rodziny gekonowatych (Gekkonidae).
Ef
EfemeryczneWs
WszystkożerneWszystkożerność – sposób odżywiania się polegający na braku specjalizacji pokarmowej i – w konsekwencji – odżywianiu się różnorodnym pok...
Entomofag, owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomo...
Lą
LądoweNa
NadrzewneJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Sp
SpołeczneNi
Nie migrująceM
zacznij od...Jeden z najmniejszych występujących gekonów. Bardzo drobna budowa ciała. Ogon walcowaty, stanowi połowę całkowitej długości ciała. Głowa spłaszczona, kształtu trójkąta. Oczy żółte z pionową źrenicą, bez powiek. Po bokach głowy biegną ciemniejsze paski. Na grzbiecie i ogonie posiada charakterystyczny, ciemny wzór o kształcie zygzakowatych linii. Palce wyposażone w przylgi (lamelle) zakończone pazurkami.
Spotykany na dużym obszarze. Zamieszkuje m.in. Mjanmę (Birmę), Zachodnią Malezję, Wietnam, Japonię (Ryukyu, Bonin), Indonezję (m.in. Borneo, Sulawesi (Celebes), Lombok, Halmahera), Sri Lankę (Cejlon), Filipiny, Nową Zelandię, Nową Gwineę, Archipelag Bismarcka, Wyspy Salomona, Wyspy Fidżi,Indie (m.in. Andamany), Nową Kaledonię, Wyspy Lojalności, Samoa Zachodnie, Guam, północno-wschodnią część Australii (m.in. Queensland). Introdukowany do Panamy, Chile, Kostaryki, Meksyku, Nikaragui, Kolumbii, USA (Hawaje), Ekwadoru (wyspy Galapagos). W środowisku naturalnym najczęściej zamieszkuje drzewa lasów deszczowych, palmy, w pobliżu siedzib ludzkich, w komórkach, na strychach, często wewnątrz domów.
Gekon jest płochliwy i nieufny w stosunku do ludzi. W naturze prowadzi stadny tryb życia (w terrarium najlepiej trzymać co najmniej 4 osobniki). Podczas hodowli po czasie są w stanie przyzwyczaić się do opiekuna. Mają bardzo drobną budowę ciała, więc branie go na rękę nie jest rozsądne. Potrafią bardzo szybko biegać i dość daleko skakać, przez co schwytanie może być kłopotliwe.
W naturze żywią się głównie owadami. Podczas hodowli warto jak najobficiej urozmaicać pokarm (np. koniki polne, ćmy, muchy). Trzeba pamiętać, że owady z odłowu mogą przenosić pasożyty, grzyby czy roztocza. Owady, jakie mu podajemy, nie mogą być zbyt wielkie i nie mogą posiadać zbyt twardego chitynowego pancerza.
