Harpia papuaska (Harpyopsis novaeguineae) – gatunek dużego ptaka z podrodziny jastrzębi (Accipitrinae) w rodzinie jastrzębiowatych (Accipitridae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Harpyopsis. Jest endemitem Nowej Gwinei.
Dz
DzienneMi
MięsożerneLą
LądoweJa
JajorodneJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Na
NadrzewneZw
Zwierzęta oswojoneZw
Zwierzęta szybująceLot ślizgowy – rodzaj lotu, w którym poruszający się obiekt nie jest w jego trakcie napędzany.Pojęcie stosowane jest do: samolotów oraz inny...
Dr
Drapieżniki szczytoweDrapieżnik szczytowy – drapieżnik na szczycie łańcucha pokarmowego, bez naturalnych wrogów, które by na niego polowały. Drapieżniki szczytowe...
Zw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
Ge
Generalnie samotnikiNi
Nie migrująceP
zacznij od...Wygląd zewnętrzny:
Harpyopsis novaeguineae jest dużym drapieżnikiem, o wielkości 76–89 cm. Ma on charakterystyczny, podnoszony czub, długi, zaokrąglony ogon, krótkie skrzydła i silne, długie nogi. Stosunkowo krótkie, ale szerokie skrzydła, jak można się spodziewać u zamieszkujących lasy ptaków szponiastych, mają od 121 do 157 cm (u samicy) rozpiętości. Harpia papuaska ma szaro-brązowe upierzenie, jasnobrązową górną pierś oraz jaśniejszą część brzuszną. Ich ogon ma 4–5 czarnych pasków, pasmo środkowe i biały koniec. Młode osobniki są znacznie jaśniejsze, a ich ogon ma 7–8 pasków. Jak inne ptaki drapieżne, Harpyopsis novaeguineae ma bardzo ostry wzrok, a jego oczy mają duże, brązowo-pomarańczowe tęczówki.
Rozmiary:
Długość ciała: 76–89 cm
Środowisko
Lasy deszczowe Nowej Gwinei. Powszechnie występuje także w lasach galeriowych, ale odwiedza także polany i ogrody.
Zasięg występowania
Niewielka liczba osobników jest szeroko rozpowszechniona na obszarze obejmującym około 734 000 km². Zamieszkuje ona obszary od poziomu morza, aż do wzniesień o wysokości do 3200 m n.p.m.
Pożywienie
Gatunek ten żywi się głównie ssakami zamieszkującymi zarówno drzewa, jak i żyjącymi na ziemi, tj. oposami, torbaczami z rodziny pałankowatych, kangurami drzewnymi, świniami oraz psami. Ich pokarmem mogą być także gady i ptaki.
Sposób polowania
Harpyopsis novaeguineae poluje na sposób jastrzębia, z wysoko położonych miejsc. Przelatuje pomiędzy koronami drzew i poniżej nich w celu znalezienia zdobyczy. Potrafi ją zlokalizować za pomocą słuchu, a także dzięki obecności kryzy z piór, która najprawdopodobniej umożliwia wychwytywanie dźwięków. Ze swojego stanowiska harpia papuaska atakuje ofiarę, rzucając się w gąszcz podszytu i goni ją, biegając lub skacząc z częściowo otwartymi skrzydłami, co umożliwia szybkie wzniesienie się w powietrze.
Odgłosy
Odgłosy harpii papuaskiej są krótkie i nieregularne. Pary aktywne są zazwyczaj o blasku i zmroku, a nocą obwieszczają swoją obecność i utrzymują kontakt wydając głośne, rezonujące okrzyki.
Rozród
Sezon rozrodu harpii papuaskiej trwa od kwietnia do sierpnia, a rozmnażają się prawdopodobnie rzadziej niż raz w roku. Swoje gniazda budują z patyków oraz epifitów i mogą one osiągać 3 metry na szerokość i w głąb. Gniazda lokalizują na koronach wysokich drzew o niewielkiej ilości niskich gałęzi. Gniazdo Harpyopsis novaeguineae mieści jedno jajo. Harpia papuaska jest gatunkiem niemigrującym, jedynie młode osobniki rozprzestrzeniają się tuż po rozrodzie.
