Filander kosmaty

Zwierzęta te wymagają mozaikowatości terenu, złożonej z wypalanych i niewypalanych części trawiastego terenu (różne obszary podatności na ogień i środowiska zapewniające schronienie i zapasy żywności). Tworzą ją zróżnicowanie pożywienia, rozmiary pagórków, i struktura środowiska. Stopień połączenia i dostępności do każdego z tych środowisk były równie ważne. Te dwie wyspy maja kilka głównych typów środowisk: piaszczyste równiny, tereny trawiaste, piaszczyste trawiaste wrzosowiska, nietrwałe wydmy, plaże, martwe wrzosowiska. Występuje we wszystkich środowiskach, ale ulubionymi są umocnione, trwałe wydmy, plaże i oba środowiska wrzosowisk. Chronią się w szczelinach lub w kępach trawy albo w otwartych jamach. Uciekają zygzakowatym śladem, gdy są spłoszone.

Filandry są zwierzętami nocnymi. Wyłaniają się ze swoich jam po zachodzie słońca. Samce wychodzą wcześniej niż samice. Większość aktywności (żerowanie, pielęgnacja itd.) wykonują wczesną nocą. Są one samotnikami i unikają konfrontacji. Kiedy dochodzi do spotkania są zwykle nieagresywne. Do komunikowania się używają języka ciała i odgłosów, pomimo że są nocne. Szczególnie w czasie spotkania samca i samicy. Dwie samice często się obwąchują i odchodzą. Samiec może znakować swoje terytorium przez spryskanie moczem drzewa. W niewoli jest kilka dowodów na hierarchię socjalną wśród samców i samic, przy czym samcza hierarchia dotyczy dostępu do samic i jedzenia. W dziczy zagęszczenie jest tak małe, ze hierarchia nie jest ważna. Zaalarmowany wydaje głośny pisk potem syk i ucieka do kryjówki.