Łopatnik czerwony (Scaphiophryne gottlebei) – gatunek płaza bezogonowego z rodziny wąskopyskowatych, dorastający do 4,0 cm długości. Cechuje się jaskrawym ubarwieniem. Występuje endemicznie w madagaskarskim masywie Isalo, gdzie zasiedla chłodne, wilgotne środowiska cechujące się małą ilością roślinności. Rozmnaża się eksplozywnie, a kijanki cechują się szybkim rozwojem. Gatunek zagrożony (EN) w związku z m.in. niewielkim zasięgiem występowania, degradacją środowiska naturalnego, a także nadmiernym odłowem.
Gatunek średniej wielkości – samice osiągają 3,0–4,0 cm długości, a samce 2,0–3,0 cm. Ubarwienie rzucające się w oczy – gładki grzbiet jest biały, czerwonawy, zielonkawy i czarny, brzuch szarawy, a granice pomiędzy poszczególnymi barwami bardzo wyraźnie zaznaczone. Ubarwienie bardziej jaskrawe u samic niż u samców. Ciało okrągłe, pysk bardzo krótki, jama ustna mała. Oczy wydatne, a kończyny krótkie. Kończyny tylne mocno zbudowane, występuje guzek śródstopia (ang. Metatarsal tubercle) używany do kopania nór. Dłonie posiadają pazury, którymi płaz ten czepia się pionowych ścian skalnych. Brak błony pławnej u palców dłoni. Palce stóp spięte dobrze rozwiniętą błoną pławną.
Endemit. Występuje w masywie Isalo w południowo-zachodnim Madagaskarze na wysokościach bezwzględnych 700–1000 m n.p.m. Zasięg występowania wynosi 983 km2. Zasiedla wąskie kaniony, a środowisko cechuje się niską temperaturą (19–22 °C) i wysoką wilgotnością względną (blisko 100%). Roślinności zazwyczaj brak. Łopatnik jest gatunkiem kopiącym – często jest spotykany zagrzebany w piasku na dnie kanionu. Zdolny jest również do wspinaczki po pionowych ścianach kanionu.
Samce nawołują z powierzchni wód powstałych z opadów deszczu lub przyczepione do skalnych powierzchni. Rozmnażają się eksplozywnie – a rozród pobudzany jest przez opad deszczu. Kijanki zasiedlają okresowe zbiorniki wodne i najprawdopodobniej cechują się bardzo szybkim rozwojem w związku z możliwością wyschnięcia zbiornika wodnego. Kijanki żywią się detrytusem. Za dnia zagrzebują się w mulistym podłożu zbiornika wodnego – w tej pozycji filtrują cząstki podłoża. W nocy wędrują ku powierzchni wody, gdzie filtrują cząsteczki zawieszone w wodzie. Młode osobniki tuż po przeobrażeniu mają 1,0–1,5 cm długości i mniej jaskrawe ubarwienie od osobników dorosłych.
Gatunek zagrożony (EN) w związku z niewielkim zasięgiem występowania (983 km2), degradacją jego środowiska naturalnego, a także nadmiernym odłowem, jako że łopatnik czerwony jest hodowany jako zwierzę domowe. Gatunek ten jako zwierzę domowe cechuje się wysoką śmiertelnością, co może prowadzić do wysokiego poziomu odłowu.
