Turak długoczuby

Głównie pokarm roślinny: owoce, a także liście, kwiaty i pąki. W okresie lęgowym uzupełnieniem diety bywają termity, drobne owady i ślimaki.

Są ptakami terytorialnymi, żyją w parach lub grupach rodzinnych. Dorosłe ptaki są monogamiczne i wierne jednemu terytorium, które zaciekle bronią przed innymi osobnikami. Są słabymi lotnikami: zazwyczaj nurkują z drzewa i po nabraniu prędkości wykonują szybkie machnięcia skrzydłami, wzbijając się i lądując na upatrzonej gałęzi. Za to w koronie drzew zręcznie przeskakują z gałęzi na gałąź, szybko wspinając się na szczyt drzewa. Potrafią jednak w poszukiwaniu pożywienia pokonywać dłuższe dystanse, wykazując wówczas wytrwałość w locie. Na ziemię schodzą niechętnie, głównie by napić się wody lub wykąpać. Ich donośne głosy łączą elementy podobne szczekaniu, warczeniu lub rechotowi. Najczęściej wydają ochrypły, seryjny odgłos „kou-kou-kou-kou”. Gdy są zaniepokojone, odzywają się nieco bardziej miękkim „krrrrr”.

Okres godowy rozpoczyna się wraz z nadejściem pory deszczowej. Partnerzy wykonują wówczas rytualne karmienie się i tańce godowe, podczas których prezentują swoje czuby, rozpościerają ogony i skrzydła, prezentując szkarłatnie ubarwione lotki. Gniazdo, w formie płaskiej, niedbale złożonej z patyków platformy, para buduje wśród gęstego listowia drzewa lub krzewu, 3 do 10 metrów nad ziemią. Samica składa do niego 2 białe lub biało-szare jaja. Wysiadują je na przemian obydwoje rodzice przez 20–22 dni. Młode wykluwają się pokryte gęstym puchem. Są karmione przez rodziców zwróconym z woli pokarmem. Zdolność lotu uzyskują po około 4–5 tygodniach, choć gniazdo opuszczają zazwyczaj dwa tygodnie wcześniej, wspinając się na sąsiadujące z nim gałęzie. Młode są zależne od rodziców jeszcze przez kilka tygodni od czasu pełnego opierzenia się, a pozostają w swej grupie rodzinnej jeszcze dłużej.