De Australische witte ibis (Threskiornis molucca) is een steltloper uit de ibisfamilie Threskiornithidae. De soort is als aparte soort afgesplitst van de heilige ibis.
De Australische witte ibis is 68,5 tot 76 cm lang. Hij heeft een zwarte kop en nek en een lange naar beneden krommende snavel. De lichaamsveren zijn wit met enkele zwarte veren bij de staart. De strohalsibis, die vaak in hetzelfde gebied voorkomt, heeft glanzend zwarte vleugels en een zwarte rug.
Deze ibis komt als broedvogel voor in het oosten en zuidwesten van Australië en op Ceram (Zuid-Molukken, Indonesië). Verder als dwaalgast op Nieuw-Guinea en in Nieuw-Zeeland.
Het leefgebied is drasland, weilanden en getijdemoerassen maar ook op plekken waar je deze waadvogels niet zou verwachten zoals licht bebost gebied, agrarisch gebied, recreatiegebieden, vuilstortplaatsen en stadsparken met gazons.
De soort telt twee ondersoorten:
In de traditionele broedgebieden langs de rivieren in het binnenland gaat het minder goed met de Australische witte ibis. De vogel heeft zijn verspreidingsgebied verlegd naar verstedelijkte gebieden. Daar vormt de vogel plaatselijk problemen omdat ze gaan broeden in stadsparken en recreatiegebieden en foerageren in de stad en in dierentuinen. Het zijn uitgesproken alleseters die te vinden zijn op vuilstortplaatsen en op gazons in parken. In de steden zijn klachten over geluidshinder bij broedkolonies, stank en vervuiling van zitbanken, paden en standbeelden in parken. Verder vormen ze een gevaar voor de luchtvaart. Bovendien kunnen ze optreden als ziekteverspreiders door het overdragen van Salmonellabacteriën.
De Australische witte ibis staat op de lijst van Marine Species van de Environment Protection and Biodiversity Act en is een beschermde diersoort. De Australische regering propageert daarom dier- en milieuvriendelijke maatregelen om de hinder van deze ibissen tegen de gaan.
De Australische witte ibis heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd en blijft stabiel. Om deze redenen staat deze ibis als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
