Bourkes parkiet (Neopsephotus bourkii), vernoemd naar generaal Richard Bourke (1777-1855), gouverneur van Nieuw-Zuid-Wales. Het is de enige soort binnen het geslacht Neopsephotus. Het is een endemische vogelsoort uit Australië.
Na
NachtelijkGr
GranivoorPl
Plantenetende dierenEen herbivoor, fytofaag of planteneter is een organisme dat zich uitsluitend met plantaardig voedsel voedt. Dit in tegenstelling tot carnivoren, di...
Bo
BoombewonendeZo
ZoochoryNo
NomadischTe
TerrestrischeTe
TerritoriaalEen territorium of revier is bij dieren een tegen soortgenoten verdedigd leefgebied, hetzij door een individu, hetzij door een sociale groep. Het i...
Oviparie is het verschijnsel dat dieren zich voortplanten door middel van het leggen van eieren. Anders dan bij vivipare (levendbarende) dieren ont...
Mo
Monogame dierenMonogamie is het aangaan van een relatie met één partner.Wanneer iemand meerdere malen achtereenvolgens één partner tegelijkertijd heeft, wordt...
So
Sociale dierenGe
Geen migrantB
begint metDe Bourkes parkiet wordt 18,5 tot 22,5 centimeter lang. Het is een vrij kleine, zachtbruin gekleurde parkiet. De borst heeft een vage rode kleur die naar de buik toe feller rood wordt. Verder is de vuilwitte oogring een kenmerk. Het vrouwtje is doorgaans wat kleiner dan het mannetje en heeft een smallere kop. Blauwe kopveren voor op de kruin zijn alleen bij het mannetje aanwezig.
Het is een bewoner van de droge vlakten en scrublands in het midden en westen van Australië (West-Australië, Zuid-Australië en het zuiden van het Noordelijk Territorium, het zuiden van Queensland en het noorden van Nieuw-Zuid-Wales).
Bourkes parkiet leeft vrijwel uitsluitend op (gras)zaden. Bourkes parkieten zijn zeer sociale, uiterst verdraagzame vogels, die veelal in groepen samenleven en veel op grond te vinden zijn. Eenmaal gevormde paren blijven elkaar doorgaans trouw.
Bourkes parkieten leggen hun eitjes op zachte, enigszins vochtige onderlaag in een holte in een boom. Er worden 3 tot 6 eitjes gelegd, die door het vrouwtje gedurende 18 tot 20 dagen bebroed worden. Op een leeftijd van 6 weken zijn ze al zelfstandig. Bourkes parkieten zijn productieve vogels; de paren brengen meestal meerdere legsels per jaar groot. Jonge dieren hebben na ongeveer 8 maanden hun volwassen kleur.
Bourkes parkiet heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar de aantallen nemen toe. Om deze redenen staat deze kleine papegaai als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
