Apomys gracilirostris is een knaagdier uit het geslacht Apomys dat behoort tot de muisachtigen. Het dier is alleen bekend van Mount Halcon op het Filipijnse eiland Mindoro.
Het is een relatief grote muis met een zachte, grotendeels donkerbruine vacht, lange voeten, een lange staart en een lange snuit, die morfologisch uniek is binnen het geslacht. Op basis van genetische en morfologische overeenkomsten wordt Apomys datae uit Luzon als de nauwste verwant van A. gracilirostris beschouwd.
De naam Apomys gracilirostris bestaat, zoals gebruikelijk in de zoölogische nomenclatuur, uit een geslachts- en een soortnaam. De geslachtsnaam, Apomys, is in 1905 door de Amerikaanse bioloog Edgar Mearns voorgesteld en betekent "muis uit Mount Apo" (mys, μῦς, is het Oud-Griekse woord voor "muis"; de typesoort van het geslacht werd voor het eerst gevonden op Mount Apo). De soortnaam, gracilirostris, is een combinatie van de Latijnse woorden gracilis "slank" en rostrum "snuit" en verwijst naar de lange, slanke snuit van het dier.
Er is nog geen officiële Nederlandstalige naam voor deze soort. In De Engelse taal wordt de soort aangeduid met Large Mindoro forest mouse, wat 'grote Mindoro bosmuis' betekent en in het Catalaans wordt de naam Ratolí menjacucs de musell esvelt gebruikt, dat vrij vertaald staat voor 'langsnuitmuis'. In het Pools ten slotte staat de soort bekend als Filipinomysz dżunglowa, wat vertaald kan worden als 'Filippijnse junglemuis'.
Het geslacht Apomys, waar ook A. gracilirostris toe behoort, is te herkennen aan de geringe grootte, de lange staart, lange, smalle achtervoeten, de aanwezigheid van vier mammae, die allemaal op de buik zijn gelegen, en een groot aantal kenmerken van de schedel. Binnen dit geslacht zijn de belangrijkste onderscheidende kenmerken van A. gracilirostris de zeer dunne en korte bovensnijtanden, de lange ondersnijtanden en de lange snuit. Ook de staart en de voeten zijn, zelfs binnen het geslacht Apomys, relatief lang. De kenmerken van de snijtanden zijn zo speciaal dat Ruedas aanvankelijk dacht dat hij een nieuw geslacht had gevonden toen hij A. gracilirostris ontdekte.
Over het gedrag van A. gracilirostris is niets met zekerheid bekend. De lange snuit, de kleine bovensnijtanden en de grote lengte van de ondersnijtanden suggereren dat het dier van zachte ongewervelden leeft, maar zeker is dat niet. Daarnaast geven de lange staart en de lange achtervoeten met goed ontwikkelde klauwen aan dat het dier er naar alle waarschijnlijkheid een klimmende levensstijl op na houdt.
Ook over de voortplanting is nauwelijks iets bekend. In een vrouwelijk exemplaar van de soort zijn drie embryo's gevonden; daarnaast had een ander vrouwtje een gezwollen baarmoeder en waren bij enkele mannelijke exemplaren de teelballen zichtbaar.
De beschermingsstatus van deze soort werd in de oorspronkelijke beschrijving niet expliciet genoemd, hoewel Ruedas schreef dat het bos op Mount Halcon koste wat het kost moet worden beschermd, gezien de unieke fauna die er gevonden wordt. In 1996 werd het dier op de rode lijst van de IUCN geplaatst als "kwetsbaar" onder de criteria B1+2b en C2a (kleine populatie en afname van de populatiegrootte). Als reden hiervoor werd de vernietiging van het leefgebied van het dier opgegeven. In 2008 is de status omgezet in "onzeker" omdat de soort mogelijk in meer hooglandgebieden zou kunnen voorkomen. In 2016 werd de status veranderd in "niet bedreigd", daar het dier algemeen voorkomt in zijn leefgebied.
