Zaglossus attenboroughi is een in 1998 beschreven soort van de vachtegels (Zaglossus). Het is de derde soort uit het geslacht Zaglossus uit de familie van de mierenegels. Samen met de familie vogelbekdieren (Ornithorhynchidae) vormen ze de kleine orde van eierleggende zoogdieren (cloacadieren).
Deze zeldzame soort is genoemd naar Sir David Attenborough, die veel aan de publieke bekendheid van de Nieuw-Guinese fauna en flora heeft bijgedragen. Er is slechts één exemplaar bekend van Zaglossus attenboroughi, dat bestaat uit een complete huid en een beschadigde schedel. Dit exemplaar komt uit het Cyclops-gebergte in de buurt van Jayapura in noordoostelijk Papoea (Indonesië). Het werd op 4 juli 1961 op 1600 m hoogte verzameld door de Nederlandse plantkundige, Pieter van Royen. In die tijd (tot 1962) heette het westelijk deel van Nieuw-Guinea nog Nederlands Nieuw-Guinea, heette Jayapura nog Hollandia en was dit een deel van het Koninkrijk der Nederlanden. Het exemplaar bevindt zich in de collectie van Naturalis (in 1961 nog Rijksmuseum van Natuurlijke Historie) in Leiden.
Zaglossus attenboroughi is de kleinste soort van het geslacht, met een bek die 70 mm lang is, tegenover 81 tot 128 mm voor andere vachtegels. Hij heeft vijf klauwen op elke voet en een kortere, dichtere en fijnere vacht dan de andere vachtegels. Waarschijnlijk weegt hij 2 tot 3 kilogram.
Tijdens een expeditie naar de Cyclops-gebergte in mei 2007 zijn aanwijzingen gevonden van dat Zaglossus attenboroughi niet is uitgestorven. Mogelijk komt de soort nog voor op veel geringere hoogte dan 1600 m. Er zijn holen gevonden en de plaatselijke bevolking gaf te kennen dat het dier tot 2005 was gezien. Helaas heeft de expeditie Zaglossus attenboroughi niet zelf waargenomen.
