Anakonda olbrzymia
Anakonda zielona (Eunectes murinus) – gatunek węży z rodziny dusicieli, podrodziny boidae, znany także jako anakonda olbrzymia. Zamieszkuje dorzecza Amazonki i Orinoko (występuje na terenie prawie całej Brazylii, Kolumbii i Wenezueli, jak również we wschodnim Peru i Ekwadorze, północnej Boliwii i Paragwaju). Jeden z największych węży na świecie, ale nie najdłuższy.
Choć większe rozmiary osiąga pyton siatkowy, anakondy są znacznie cięższe i mogą osiągać nawet 250 kg masy ciała (jest to możliwe dzięki wodnemu środowisku – anakonda potrafi pływać z szybkością 20 km/godz i trwać w zanurzeniu 20 minut), przy średnicy 30 cm i obwodzie 1 m. Samice są wyraźnie większe od samców. Samice średnio osiągają 4 – 4,5 m długości oraz masę 60 – 70 kg. Samce przeciętnie osiągają około 2,5 – 3 m, przy czym są znacznie szczuplejsze od samic. Bardzo rzadko spotkać można samicę mierzącą ponad 5 m i ważącą ponad 100 kg. Head i współpracownicy (2009) podają, że najdłuższa zmierzona anakonda, której pomiar jest weryfikowalny, mierzyła ok. 9 m długości.
Dorosłe anakondy żywią się tapirami, rybami, czasem jaguarami i kajmanami, a przede wszystkim kapibarami. Czają się na zdobycz w wodzie lub jej pobliżu, po czym znienacka atakują. Przytrzymują pyskiem i owijają się wokół ofiary. Ściskając silnymi mięśniami, doprowadzają do zatrzymania krążenia krwi: gdy zwierzę próbuje się wyrwać lub złapać oddech, wąż zaciska sploty silniej. Po zabiciu połykają zdobycz w całości zaczynając od głowy. Po obfitym posiłku anakonda nie czuje głodu przez kilka tygodni, a bez szkody dla zdrowia może nie jeść przez wiele miesięcy.
Przed okresem godów węże te zapadają w sen zimowy. Choć de facto w tej części świata zima nie występuje, podczas grudnia i stycznia opady są nieco mniejsze i anakondy chowają się do głębokich jezior, gdzie czerpią powietrze z wielkich pęcherzy powietrza. Samice odizolowane od samców mogą rozmnażać się partenogenetycznie.
