Teju argentyński, teju czarno-biały (Salvator merianae) – gatunek jaszczurki z rodziny tejowatych (Teiidae), jej największy przedstawiciel. Jaszczurki te zajmują podobne do waranów nisze ekologiczne, co jest przykładem ewolucji konwergentnej.

Młode jaszczurki mają zielone ubarwienie, nakrapiane czarnymi plamami. Kolory te zanikają już w kilka miesięcy po wykluciu. Dorosłe osobniki mają drobne, perliste łuski na całej długości ciała prócz głowy, gdzie występują większe, regularnie ułożone tarczki. Ubarwienie tych gadów jest czarno-białe. Wyraźnie widoczne są czarne plamki oraz poprzeczne pasy przebiegające od głowy, aż po długi, masywny ogon. Cechą wspólną dla wszystkich tejowatych jest rozwidlony długi język. Żyją około 15 lat.

Długość ciała samców dochodzi do 1,5 m wraz z ogonem. Samice są dużo mniejsze i ich długość ciała wynosi zwykle ok. 1 m.

Gatunek ten ta posiada duże zdolności adaptacyjne, więc jego siedlisko jest bardzo zróżnicowane. Zamieszkuje zarówno lasy tropikalne jak i otwarte przestrzenie, takie jak brzegi rzek, równiny porośnięte wysoką trawą oraz piaszczyste obszary przybrzeżne.

Jest wszystkożerny. Oprócz owadów, płazów i małych jaszczurek, zjada też owoce a w środowiskach synantropijnych może zapolować na psy. Żywi się również jajami i padliną. Poszukuje pożywienia przede wszystkim w godzinach porannych. Większe ofiary chwyta w potężny zgryz i zabija je energicznie uderzając nimi o ziemię. Mniejsze ofiary połyka w całości.

Prowadzi dzienny, naziemny tryb życia. Ukrywa się w norach, które zapewniają im ochronę przed wilgocią i ekstremalnymi temperaturami.

W okresie rozrodczym teju argentyńskie potrafią utrzymywać temperaturę ciała nawet o 10 °C wyższą od otoczenia. Są więc jednym z niewielu gatunków fakultatywnie endotermicznych. Prawdopodobnie jest to adaptacją służącą przyspieszaniu rozwoju zarodków w jajach (samica pilnuje jaj i może je ogrzewać). Endotermia samców może z kolei wynikać z sezonowych zmian hormonalnych lub mieć wspólne podłoże genetyczne z endotermią występującą u samic.

Samica składa jaja w stertach liści. Gniazdo takie składać się może nawet z 65 jaj. Młode wylęgają się po około 60 dniach. Jak w przypadku większości gadów samica nie zajmuje się młodymi.

Jego naturalne występowanie obejmuje tropikalne i subtropikalne obszary od Kolumbii, Wenezueli i Gujany, poprzez dorzecze Amazonki, aż po Urugwaj, Paragwaj i północną Argentynę. Wpuszczony do środowiska (prawdopodobnie pochodzący z hodowli terrarystycznych) przez człowieka na Florydę w USA