Turak kameruński (Tauraco bannermani) – gatunek ptaka z rodziny turakowatych (Musophagidae) występującego w Kamerunie, gdzie jest endemitem. Zagrożony wyginięciem. Charakterystyczne dla tego i kilku spokrewnionych z nim gatunków jest występowanie w piórach unikatowych barwników: zielonej turakowerdyny i czerwonej turacyny, niespotykanych u prawie żadnych innych zwierząt.
Upierzeniem przypomina bardzo turaka angolskiego, z którym jest łączony w jeden nadgatunek.W barwie piór, podobnie jak u większości gatunków z rodzaju Tauraco, przeważają barwy zielona i niebieska, choć u turaka kameruńskiego ta pierwsza zdecydowanie dominuje. Jasnozielona szyja, pierś i grzbiet przechodzą w ciemniejsze, metalicznie zielone pióra pokrywowe na skrzydłach i dopiero na końcu ciała, głównie na ogonie, znajdują się pióra niebieskie. Lotki czerwone, widoczne dobrze dopiero podczas lotu. Głowę zdobi czerwony czub, jednak w odróżnieniu od turaka angolskiego nie wieńczy go biała krawędź. Białe „policzki” wokół oczu są mniejsze niż u pokrewnego gatunku z Angoli. Najbardziej charakterystyczną cechą tego turaka jest jego dwukolorowy dziób: na górze czerwony, w środku i od dołu żółty. Wydaje odgłosy podobne do turaka zielonoczubego (donośne „kou-kou-kou”), jednak o wyższym tonie i z charakterystyczną pauzą między pierwszą a kolejnymi sylabami „pieśni”.
Długość ciała: 40–45 cm (wraz z długim ogonem). Masa ciała: 200–250 g.
Preferuje tylko gęste i wilgotne, górskie lasy subtropikalne. Najlepiej czuje się w lasach pierwotnych, nieprzekształconych przez człowieka, jakkolwiek jest w stanie się utrzymać w lasach wykorzystanych gospodarczo tak długo, jak długo znajduje tam stare, wysokie drzewa owocujące, które dostarczają mu pożywienia.
Podstawą diety są owoce.
Lęgi w naturze są wciąż słabo poznane.
