Turak żółtodzioby (Tauraco macrorhynchus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny turakowatych (Musophagidae). Występuje w Zachodniej i Środkowej Afryce, głównie wzdłuż wybrzeża Zatoki Gwinejskiej. Nie jest zagrożony wyginięciem. Charakterystyczne dla tego i kilku spokrewnionych z nim gatunków jest występowanie w piórach unikatowych barwników: zielonej turakowerdyny i czerwonej turacyny, niespotykanych u prawie żadnych innych zwierząt.
Upierzeniem przypomina bardzo turaka zielonoczubego, do którego wcześniej był zaliczany jako podgatunek.Głowa i przednia część tułowia (szyja, pierś, górna część grzbietu) zielone. Czub zakończony białą kreską, która na karku łączy się z również białą linią wychodzącą spod oka. U podgatunku T. macrorhynchus verreauxii zakończenie czuba ognistoczerwone. Otoczka oka naga i czerwona jak u innych gatunków turaków. Dziób wyróżnia go od podobnych gatunków żółtym kolorem i brakiem piór u nasady, co czyni wrażenie dużo większego. Stąd łaciński epitet gatunkowy macrorhynchus, co znaczy „dużodzioby”. Tylna część ciała: od pokryw skrzydłowych i brzucha po ogon niebiesko-granatowe, poza czerwonymi lotkami widocznymi w locie. Skrzydła stosunkowo krótkie i zaokrąglone, ogon długi, przystosowany do manewrowania wśród gałęzi. Lata słabo, za to zręcznie skacze i wspina się wśród koron drzew. Charakterystyczny, donośny głos turaka przypomina nawoływanie się małp.
Długość ciała: 40–43 cm (wraz z długim ogonem). Masa ciała: samce 261–272 g, samice 216–234 g.
Gęste, pierwotne, nizinne lasy równikowe.
Owoce, pąki, liście i kwiaty drzew. Dietę uzupełniają też drobne stawonogi.
Samica składa zwykle 2 jaja. Młode wychowują obydwoje rodzice.
Areał zamieszkania podzielony jest na dwie strefy: zachodnią obejmującą leśne tereny Gwinei, Sierra Leone, Liberii, Wybrzeża Kości Słoniowej i Ghany. Wschodni areał obejmuje przybrzeżne tereny Nigerii i Kamerunu, niemal cały obszar Gabonu i Gwinei Równikowej oraz zachodnie krańce Konga i Demokratycznej Republiki Konga aż po skrajnie północno-zachodnie obszary Angoli (prowincje Kabinda i Zair). Zamieszkuje raczej niżej położone lasy, najwyżej można spotkać ten gatunek na wysokości 1600 m n.p.m. Zasięg jego występowania jest zbliżony do podobnego turaka zielonoczubego, z tym że turak żółtodzioby preferuje gęstsze i bardziej zwarte, pierwotne lasy deszczowe, z dala od ludzkiej ingerencji w przyrodę.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje turaka żółtodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako lokalnie pospolity w Liberii i Gabonie, w pozostałych krajach rzadki, choć może to wynikać z tego, że jest mylony z innymi gatunkami turaków. Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy ze względu na utratę siedlisk.
