Wojownik białogłowy (Spizaetus melanoleucus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Jest spotykany w dużej części tropikalnej Ameryki, od Meksyku po północną Argentynę.
Jest to ptak ubarwiony na czarno-biało z niewielkim grzebieniem, opadającym czernią na białą głowę. Głowa, szyja i ciało są białe. Skrzydła również są czarne, ptak ma brązowawy ogon o czarno-szarym prążkowaniu i z białą końcówką. Dziób jest pomarańczowy, stopy jaskrawożółte. Obie płcie są podobne, ale samica jest większa.
Długość ciała 56–61 cm, rozpiętość skrzydeł około 117 cm. Masa ciała około 850 g.
Jego naturalne siedliska to wilgotne lasy. Występuje na nizinach i średnich wysokościach, zwykle do 1000–1700 m n.p.m., rzadko wyżej.
Dieta składa się ze ssaków, ropuch, gadów i kilku gatunków ptaków, przeważnie wróblowatych.
Ptak zakłada gniazdo w lesie w baldachimie około 40 metrów nad ziemią. Gniazdo jest zrobione z patyków i materiału dostarczanego przez las.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2000 uznaje wojownika białogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern); wcześniej, od 1988 miał on status „bliski zagrożenia” (NT – near threatened). Liczebność populacji w 2008 szacowano na niecałe 50 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy.
