Lordzik czarny (Heliangelus zusii) – mały ptak z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Znany jedynie z jednego okazu zebranego prawdopodobnie w Kolumbii. Przez wiele lat takson ten uznawany był za gatunek, choć wokół jego ważności toczyły się spory. IUCN zaliczał go do gatunków krytycznie zagrożonych wyginięciem, a później do kategorii DD (data deficient – niedostatecznie rozpoznany). Według najnowszych badań (2018) stanowił hybrydę komecika długosternego (Aglaiocercus kingii) z innym nieokreślonym gatunkiem kolibra.
Skrzydło 66,8 mm, dziób 15,1 mm. Długość par sterówek: 1 (środkowa para) – 30,1 mm, 2 – 36,6 mm, 3 – 45,7 mm, 4 – 56,2 mm, 5 (zewnętrzna para) – 64,8 mm. Dziób prosty. Większa część upierzenia czarnoniebieska. Ogon głęboko wcięty, ciemnofioletowy. Czoło i gardło intensywnie zielone. Płeć holotypu nie jest znana, jednak bazując na upierzeniu przedstawicieli znanych gatunków z rodzaju Heliangelus jest to samiec.
Prawdopodobnie lordziki czarne występowały w Kordylierze Wschodniej lub Środkowej. Środowiskiem ich życia mogły być lasy mgliste rosnące między 1400 a 2200 m n.p.m. W XIX wieku odłów kolibrów celem wypreparowania skórek z ozdobnymi piórami było bardzo popularną praktyką, kilka innych gatunków znanych z takich skórek również ma wątpliwy status systematyczny. Prawdopodobnie lordzik czarny musiał mieć bardzo niewielki zasięg występowania, być może był gatunkiem reliktowym.
