Hiena brunatna (Hyaena brunnea) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny hien (Hyaeninae) w obrębie rodziny hienowatych (Hyaenidae).
Długość ciała (bez ogona) 110–136 cm (samce średnio 123 cm, samice średnio 117 cm), długość ogona 18,7–26,5 cm, wysokość w kłębie samców średnio 79 cm, samic średnio 74 cm; masa ciała 28–47,5 kg (średnio 40 kg). Hiena brunatna ma ciemnobrązową sierść ze słabo zaznaczonymi pręgami oraz najsilniej rozwiniętą grzywę, która pokrywa cały przód ciała.
Hieny brunatne żyją w mniejszych klanach o bardziej luźnej strukturze. Zasiedlają przeważnie tereny bardziej niegościnne niż hieny cętkowane, więc nie mogą tworzyć zbyt licznych grup. U tego gatunku nie ma również tak silnie zaznaczonej walki o dominację oraz agresji. W ogrodach zoologicznych hieny brunatne żyją do ok. 20 lat.
Hiena brunatna jest typowym padlinożercą, zjada wszystko, co się da strawić. Ma bardzo silne szczęki zdolne skruszyć kość słonia. Hiena brunatna czasami poluje na mniejsze zwierzęta, takie jak np. młode gazele, gryzonie i inne. U hieny brunatnej ważnym składnikiem pokarmu i źródłem wody są owoce, zwłaszcza melony.
