Mangusteczka karłowata, mangusta karłowata (Helogale parvula) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny Mungotinae w obrębie rodziny mangustowatych (Herpestinae).
Dz
DzienneMi
MięsożerneZw
Zwierzęta owadożerneEntomofag, owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomo...
Lą
LądoweŻy
ŻyworodneŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Te
TerytorialneTerytorium – obszar zajmowany wyłącznie przez jedno zwierzę lub grupę zwierząt. Własne terytorium zwiększa szanse przeżycia osobnika, gdyż z...
Ko
KopalneNora – podziemna kryjówka zwierzęca, jama mająca zaspokoić elementarną potrzebę schronienia, będącą biologicznie ukształtowanym warunkiem ...
Zw
Zwierzęta oswojoneZw
Zwierzęta z hierarchią dominacjiHierarchia społeczna, hierarchia dominacyjna – społeczna przewaga pojedynczych osobników nad innymi, oparta na dominacji socjalna struktura grupy ...
Wy
Wysoce towarzyskieNi
Nie migrująceC
zacznij od...Długość ciała (bez ogona) samic 18,5–23 cm, samców 16–22,7 cm, długość ogona samic 14,2–18,8 cm, samców 15,2–18,3 cm, długość ucha samic 1,4–2,1 cm, samców 1,5–2,1 cm, długość tylnej stopy samic 4,1–4,9 cm, samców 4,1–5,1 cm; masa ciała samic 213–341 g, samców 223–341 g (Botswana); masa ciała samic 221–395 g, samców 265–415 g (Park Narodowy Serengeti). Sierść mangust karłowatych jest szorstka i niezbyt długa. Jej barwa może mieć bardzo różne odcienie brązu. Brzuch jest zazwyczaj jaśniejszy od reszty ciała. Ogon mangusty ma długość około 19 cm; jest dosyć dobrze umięśniony, bo zwierzę wykorzystuje go jako podporę podczas stania na tylnych łapach. Wzór zębowy: I C P M = 36.
Mangusteczka karłowata występuje w Afryce Środkowej, Wschodniej i Południowej zamieszkując w zależności od podgatunku:
Gatunek ten spotykamy na sawannach i półpustyniach, zazwyczaj w niewielkiej odległości od jakiegoś źródła wody. Sporadycznie występują w terenach górzystych i w suchych lasach akacjowych. Aktywna w ciągu dnia i bardzo towarzyska, żyje w stadach. Swoje areały znakują wydzieliną z gruczołów przyodbytowych stojąc na przednich łapkach, prawdopodobnie w celu powiększenia swej wielkości w oczach drapieżników. Najczęściej do rozrodu przystępuje para najwyżej stojąca w hierarchii. Zachowania godowe to wzajemna pielęgnacja sierści i świergoczące głosy. Żywią się owadami, małymi ssakami, ptakami, korzeniami, bulwami i owocami. Wiele zachowań identycznych jak zachowanie mungo pręgowanego. Żyje w stadach, prowadzi dzienny tryb życia. Osobniki dożywają około 10-11 lat.
