Mangustka długonosa, kuzimanze (Crossarchus obscurus) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny Mungotinae w obrębie rodziny mangustowatych (Herpestinae).
Długość ciała (bez ogona) 30–37 cm, długość ogona 14,6–21 cm, długość ucha 2–2,6 cm, długość tylnej stopy 6–7,3 cm; masa ciała 0,45–1 kg. Mangustka długonosa ma bardzo długą, wąską głowę i pysk z nozdrzami wysuniętymi pod górną wargę.
Występują w różnych kolorach. Ich futro jest mieszanką kolorów brązowego, szarego i żółtego. Końcówki futra są nieco jaśniejsze, natomiast przy ciele oraz na nogach ciemniejsze.
Mangustka długonosa występuje w zachodniej Afryce w Gwinei, Sierra Leone, Liberii, Wybrzeżu Kości Słoniowej i Ghanie.
Występuje na wysokości do 1000 metrów. Zamieszkuje tereny wilgotnych lasów tropikalnych oraz mokradeł. Można je spotkać również na sawannie w pobliżu zbiorników wodnych.
Podobnie jak większość mangustowatych, gatunek ten jest bardzo towarzyski i żyje w grupach rodzinnych liczących nie więcej niż 12 osobników, które żerując porozumiewają się ze sobą świergotliwymi głosami. W skład ich pożywienia wchodzą: dżdżownice, pająki, ślimaki. Podczas poszukiwania pożywienia ryją w ściółce i ziemi; polują również na kraby, gady, płazy, drobne ssaki i ptaki, których jaja również chętnie zjadają. Jajami i ofiarami chronionymi przez twarde pancerze rzucają o drzewo lub kamień, aby dostać się do ich miękkiego, jadalnego wnętrza. W nocy mangustki śpią w samodzielnie wykopanych przez siebie norach; często wykorzystują do tego też stare termitiery. Na drzewa wspinają się tylko w chwili zagrożenia.
Samica rodzi kilka razy do roku 2 do 4 młodych. Ciąża trwa około 60 dni. Po narodzeniu młode mają około 10mm długości, a dojrzałość osiągają po około 9 miesiącach.
