Pleszka chińska (Phoenicurus auroreus) – gatunek małego ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Występuje we wschodniej Azji, zimuje na południe od zasięgu letniego. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Długość ciała 14–15 cm; masa ciała 11–20 g.
Wyróżniono dwa podgatunki P. auroreus:
Ptak ten najczęściej zamieszkuje rzadkie, otwarte lasy górskie i ich obrzeża, polany, obszary porośnięte zaroślami, zarośla nadrzeczne, sady, parki i ogrody. Można go również spotkać w pobliżu osiedli ludzkich.
Żywi się głównie owadami (zwłaszcza w sezonie lęgowym), zjada też jagody i nasiona.
Sezon lęgowy trwa od kwietnia do sierpnia, ze szczytem w maju i czerwcu. Gnieździ się w dołku w ziemi, na drzewie, w skale, ścianie lub klifie, a nawet w starych budynkach, ale zwykle poniżej 1,50 metra.Gniazdo w kształcie czarki zbudowane jest ze słomy, kory, mchu i korzonków; w środku wyłożone jest miękką trawą, włosiem i piórami. Samica składa 3–6 jaj; ich kolor może być różny: różowawy, białawy, jasnozielonkawy lub jasnoniebieski; jaja pokryte są brązowymi znaczeniami. Inkubacja trwa około 16–18 dni (w niewoli). Młode są w pełni opierzone po około dwóch tygodniach od wyklucia.
IUCN uznaje pleszkę chińską za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity w większości swego zasięgu lęgowego, choć rzadki na północnej krawędzi zasięgu. Ze względu na brak istotnych zagrożeń i dowodów na spadki liczebności BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny.
